Μελίνα Μερκούρη- Άννα Συνοδινού: Το χρονικό μιας μεγάλης αντιπάθειας

Τόσο πάνω στο σανίδι όσο και μακριά από αυτό οι δύο γυναίκες ήταν εκ διαμέτρου αντίθετες. Η μεγάλη τους σύγκρουση θα ερχόταν ωστόσο στα έδρανα της Βουλής.

Ταλαντούχες, επιτυχημένες, αλλά και συνεργάτιδες για ένα φεγγάρι, η Μελίνα Μερκούρη και η Άννα Συνοδινού ήταν δυο γυναίκες που έγραψαν ιστορία στο Ελληνικό θέατρο και αργότερα στην πολιτική, όπου βρέθηκαν σε αντίθετα στρατόπεδα.

Οι δύο ηθοποιοί συναντήθηκαν για πρώτη φορά επί σκηνής.

Έπαιζαν τις αντίζηλες στο Θέατρο Κοτοπούλη, το 1953, στο έργο “Η Δεύτερη Γυναίκα” του Άρθουρ Πινέρο.

Τόσο πάνω στο σανίδι όσο και μακριά από αυτό οι δύο γυναίκες ήταν εκ διαμέτρου αντίθετες: Σοβαρή, χαμηλών τόνων, δωρική, θρησκευόμενη, η Άννα Συνοδινού δεν ήταν είδωλο ή σταρ. “Εγεννήθη ημίν μεγάλη τραγωδός” θα έγραφαν οι κριτικοί για την “Αντιγόνη” της το 1956.

Ήταν ένας σημαδιακός ρόλος, όπως και η ηρωίδα του Σοφοκλή, η Άννα Συνοδινού χαρακτηριζόταν από την άκαμπτη προσήλωση στις ηθικές αξίες και τα πιστεύω της.

Υπουργός Πολιτισμού του ΠΑΣΟΚ, η Μελίνα Μερκούρη, βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, η Άννα Συνοδινού, ήταν μοιραίο να διασταυρώσουν τα ξίφη τους,

Η Μελίνα Μερκούρη από την άλλη, ήταν η αστραφτερή εγγονή του δημάρχου Αθηναίων, μια μεγαλοαστή επαναστάτρια, περίφημη για τους έρωτες και την προσωπική της λάμψη, που είχε κερδίσει σταδιακά την αρχικά δύσπιστη απέναντί της κριτική και το κοινό.

Είχε ήδη τιμηθεί ωστόσο με το έπαθλο Κοτοπούλη, το μόνο βραβείο ηθοποιίας τότε στο ελληνικό θέατρο. Το έπαθλο δίδονταν ανά διετία στην ηθοποιό που είχε πραγματοποιήσει την καλύτερη επίδοση για την περίοδο. Η πρώτη που τιμήθηκε με αυτό ήταν η Έλλη Λαμπέτη. Η Μελίνα το πήρε το 1953 και δύο χρόνια αργότερα θα το έπαιρνε και η Άννα Συνοδινού.

Η σύγκρουση ανάμεσά τους θα ερχόταν όταν πλέον και οι δύο είχαν μεταπηδήσει στο χώρο της πολιτικής. Υπουργός Πολιτισμού του ΠΑΣΟΚ, η Μελίνα Μερκούρη, βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, η Συνοδινού, ήταν μοιραίο να διασταυρώσουν τα ξίφη τους, με την Άννα Συνοδινού να αποκαλεί το υπουργείο Πολιτισμού ”υπουργείο προπαγάνδας και λαϊκισμού” και να επιτίθεται φραστικά στη Μελίνα, ουκ ολίγες φορές.

Η λιγοστή εκτίμηση που έτρεφε η Άννα Συνοδινού για τη Μελίνα Μερκούρη ωστόσο φάνηκε ιδιαίτερα με την έκδοση της αυτοβιογραφίας της ”Πρόσωπα και Προσωπεία”. Στην ιστορία που αναφέρει η Συνοδινού από τα χρόνια της Κατοχής πρωταγωνιστεί ο σύζυγός της, ο αείμνηστος πρωταθλητής του τριπλούν και έμπορος Γιώργος Μαρινάκης. «Ο Γιώργος εργάζεται στο Ταμείο Ασφαλίσεως Αρτεργατών και κάνει παρέα με νέους που τον θαυμάζουν, τον Ίγκορ Πεζά, τον Σπύρο Μερκούρη, τον Γιάννη Καλφόπουλο, τον Λάλα Μεσολωρά, τη Ζακλίν Τακβοριάν, τη Ζινέτ Λακάζ, την Άσπα Μιχαλακοπούλου, με στέκι το ζαχαροπλαστείο του Μπόκολα.

“Ένα απόβραδο ανέβαινε με τον Καλφόπουλο την Ακαδημίας. Μπήκαν στο ισόγειο μπαρ ”Παν”, όπου σύχναζαν οι πλούσιοι και οι κοσμικοί της Κατοχής. Πάνω από το μπαρ, στον 4ο όροφο της Ακαδημίας 4, ήταν το σπίτι του Χαροκόπου, που είχε παντρευτεί την πολύ νέα τότε Μελίνα Μερκούρη. Στο μπαρ καθόταν η Μελίνα ανάμεσα στον άντρα της και τον βιομήχανο Γιαδικιάρογλου, δοσίλογο και συνεργάτη των Γερμανών, που εκτελέστηκε ως προδότης από τον ΕΛΑΣ. Η Μελίνα, μόλις είδε τον Γιώργο με τον Καλφόπουλο, ξεφώνισε: “Πιάστε τους κομμουνιστές!”.

Ήταν η εποχή που ο αδελφός του πατέρα της, Γ. Μερκούρης, είχε ιδρύσει το Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα Ελλάδος» συμπληρώνε η Άννα Συνοδινού. Αξίζει να σημειώσουμε ότι το βιβλίο της Άννας Συνοδινού εκδόθηκε το 1998, όταν πλέον η Μερκούρη δε βρισκόταν εν ζωή για να απαντήσει στα όσα καταμαρτυρούνται.

Αυτό είχε σχολιάσει και ο Σπύρος Μερκούρης, όταν είχα την ευκαιρία να τον ρωτήσω σχετικά με τα όσα έγραψε η Άννα Συνοδινού για την αδελφή του.

Ο Σπύρος Μερκούρης διαψεύδοντας το περιστατικό είχε συμπληρώσει ότι αν η Μελίνα φώναζε “Πιάστε τους κομμουνιστές!” θα ήταν σαν να έλεγε “πιάστε τον αδελφό μου” αφού και ο Σπύρος είχε γίνει τότε μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος…

ΑΠΟ ΜΙΧΑΛΗΣ ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΣ
πηγή:tovima.gr