Σακελλάριος: «Για μένα αυτός είναι ο μεγαλύτερος κωμικός μετά τον Λογοθετίδη»

Με γελιόμαστε! Ο Βασίλης Λογοθετίδης άλλαξε τα ήθη και τις συνήθειες των σινεφίλ εισάγοντας τον ελληνικό κινηματογράφο στη χρυσή εποχή της κωμωδίας. Βλέποντας κανείς σήμερα αυτά τα «διαμάντια» και συγκρίνοντάς τα με τις τοξικές δραματικές ταινίες που εκτός των άλλων είναι συνήθως κακογυρισμένες, αντιλαμβάνεται τη σημασία τόσο του Λογοθετίδη όσο και του Σακελλάριου που κινηματογράφησε τον «βασιλιά του γέλιου»

Ο θάνατος του Λογοθετίδη άφησε ένα δυσαναπλήρωτο κενό που έσπευσαν να καλύψουν διάφοροι επίδοξοι σταρ. Έχουμε να λέμε σήμερα για τον Χατζηχρήστο, τον Βέγγο, τον Γκιωνάκη, τον Ηλιόπουλο, τον Βουτσά, τον Φωτόπουλο, τον Αυλωνίτη, τον Μουστάκα ή τον Σταυρίδη.

Ο ίδιος ο Σακελλάριος όμως έδειχνε πάντα τον Κωνσταντάρα λέγοντας πως αδίκησε τον εαυτό του. Εγκλωβισμένος στο ρόλο του γόη και του ωραίου εκ Παρισίων ο Κωνσταντάρας, αρχικά τουλάχιστον, διεκδίκησε ρόλους δραματικούς που πίστευε ότι θα αναδείκνυαν το ταλέντο του. Στην πραγματικότητα όμως το χρυσάφι που έκρυβε μέσα του βρισκόταν αλλού.

Είναι χαρακτηριστικό ότι όταν το ’64 ο Σακελλάριος του πρότεινε να παίξει τον Μαυρογιαλούρο, εκείνος κλότσησε λέγοντας: «Μα εγώ δεν είμαι κωμικός, κωμικός ήταν ο συχωρεμένος ο Λογοθετίδης». Η ειρωνεία του πράγματος είναι ότι και ο ίδιος ο Λογοθετίδης δυσκολευόταν να αποδεχτεί την κωμική του διάσταση. Στην εποχή τους το γέλιο παρέπεμπε σε χαμηλής ποιότητας τέχνη. Ήρθε όμως ο χρόνος που όλα τα ξεσκαρτάρει και έβαλε τα πράγματα στη θέση τους.