Τι ήταν η τιμωρία του σάκου, μια από τις πιο μακάβριες ποινές της αρχαιότητας

Οι Ρωμαίοι έραβαν ζωντανό τον πατροκτόνο σε σάκο μαζί με φίδι, πίθηκο, κόκορα και σκύλο.

Κανένα έγκλημα δεν θεωρούσαν πιο βέβηλο οι Ρωμαίοι από την πατροκτονία. Όποιος σήκωνε χέρι στον πατέρα του θεωρούνταν ότι ανέτρεπε τη φυσική, ηθική και κοσμική τάξη του κόσμου. Δεν του άξιζε ούτε θάνατος απλός, ούτε τάφος. Του άξιζε η πιο ταπεινωτική και αποκρουστική τιμωρία που μπορούσε να επινοήσει ο ανθρώπινος νους. Ονόμασαν αυτή την ποινή poena cullei, η τιμωρία του σάκου.

Η τελετουργία ήταν τόσο ακριβής, που θύμιζε σχεδόν θυσία. Αφού πρώτα ο καταδικασμένος μαστιγωνόταν δημόσια, του τύλιγαν το κεφάλι με μια λωρίδα από λύκο, ώστε να μην μπορεί να βλέπει το φως του ήλιου — ούτε να το αποχαιρετήσει, ούτε να το μαρτυρήσει. Κατόπιν τον έραβαν μέσα σε έναν μεγάλο σάκο από δέρμα και του έβαζαν για συντροφιά τέσσερα ζώα: έναν σκύλο, έναν κόκορα, μια οχιά και έναν πίθηκο.

Το καθένα από τα ζώα είχε το δικό του βάρος συμβολισμού. Ο σκύλος, που συμβολίζει την πίστη, θύμιζε το μέγεθος της προδοσίας. Ο κόκορας, που ξυπνά τους ανθρώπους, σήμαινε τη διαστρέβλωση της ηθικής συνείδησης. Η οχιά ήταν εικόνα της απάτης, του φιδιού που δαγκώνει ύπουλα. Ο πίθηκος, τέλος, ήταν η καρικατούρα του ανθρώπου: ένας εξευτελισμένος μιμητής, όπως θεωρούσαν τον πατροκτόνο.

Μόλις ο σάκος ραβόταν, τον έριχναν στη θάλασσα ή σε ποτάμι, ώστε το σώμα να μη βρει ποτέ γη να το δεχτεί. Ούτε ταφικά έθιμα, ούτε επιτύμβιο, ούτε συγχώρεση. Η απόλυτη διαγραφή. Σε κάποιες περιόδους, αν δεν υπήρχαν όλα τα ζώα, η ποινή εφαρμόστηκε με λιγότερα — πάντα όμως με την ίδια πρόθεση: απόλυτος συμβολικός εξευτελισμός.

Η poena cullei δεν ήταν απλώς τρόπος θανάτωσης. Ήταν θεατρική τελετή διασυρμού, σχεδιασμένη να προκαλεί φρίκη στο λαό. Κάθε φορά που ανακοινωνόταν ότι κάποιος είχε σκοτώσει τον πατέρα του, όλοι ήξεραν ότι δεν θα αντιμετώπιζε ανθρώπινη ποινή — αλλά κάτι που ανήκε στο ζωώδες, στο άναρχο, στο τιμωρητικό ένστικτο της ίδιας της κοινωνίας.

πηγή:sportime.gr