Ντίνος Χριστιανόπουλος: Ο ποιητής που αρνήθηκε τις διακρίσεις και χάραξε τον δικό του δρόμο

Ο Ντίνος Χριστιανόπουλος (Θεσσαλονίκη, 20 Μαρτίου 1931 – 11 Αυγούστου 2020), γεννημένος ως Κωνσταντίνος Δημητριάδης, υπήρξε μία από τις πιο ιδιαίτερες και ασυμβίβαστες φωνές της ελληνικής λογοτεχνίας. Ποιητής, διηγηματογράφος, δοκιμιογράφος, μεταφραστής, ερευνητής, λαογράφος, εκδότης και βιβλιοκριτικός, άφησε πίσω του ένα έργο που μιλάει με αλήθεια και χωρίς ωραιοποιήσεις.

Γιος προσφύγων από την Ανατολική Θράκη, μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη και αποφοίτησε από το Β΄ Γυμνάσιο Αρρένων. Σπούδασε Φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, στον Τομέα Κλασικών Σπουδών, και εργάστηκε ως βιβλιοθηκάριος στη Δημοτική Βιβλιοθήκη (1958–1965) και στη συνέχεια ως επιμελητής εκδόσεων.

Το 1958 ίδρυσε το περιοδικό «Διαγώνιος» και τον ομώνυμο εκδοτικό οίκο, δημιουργώντας έναν λογοτεχνικό κύκλο που σημάδεψε την πολιτιστική ζωή της πόλης.

Το έργο του

Η πρώτη του ποιητική συλλογή, Η εποχή των ισχνών αγελάδων (1950), έφερε έντονες επιρροές από τον Καβάφη και τον Τ. Σ. Έλιοτ. Στα επόμενα έργα του, ανέδειξε θέματα όπως η εφήμερη ομοφυλοφιλική σχέση, το πάθος, η μοναξιά και η ταπείνωση, ενώ κάποια ποιήματά του έφεραν και έντονη κοινωνική ματιά. Δεν δίστασε να συγκρουστεί με το κατεστημένο, ακόμη και με τη Χούντα, αρνούμενος να παραλάβει βραβείο για το έργο του Ο Χιλιαστής.

Το 2011 του απονεμήθηκε το Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων για το σύνολο του έργου του, όμως αρνήθηκε να το παραλάβει, μένοντας πιστός στην άποψή του ότι κάθε τιμητική διάκριση είναι μια «χυδαία φιλοδοξία». Την ίδια χρονιά, αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτορας του ΑΠΘ.

Κληρονομιά

Πέρα από το έργο του, ο Χριστιανόπουλος δώρισε στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης το σύνολο του αρχείου του – ένα πολύτιμο υλικό από βιβλία, χειρόγραφα, επιστολές, φωτογραφίες και αντικείμενα που συνέλεγε για δεκαετίες. Μετά τον θάνατό του, στις 11 Αυγούστου 2020, το διαμέρισμά του μεταφέρθηκε ακέραιο στο Πανεπιστήμιο, χάρη στη φροντίδα του Γιάννη Μέγα.

Ο Ντίνος Χριστιανόπουλος έμεινε μέχρι το τέλος πιστός στις αρχές του: λιτός, ανεξάρτητος, χωρίς να επιδιώκει την προβολή, αλλά αφήνοντας ένα έργο που μιλάει για την ανθρώπινη επιθυμία, την απώλεια και την αξιοπρέπεια.

Με πληροφορίες από Βικιπαίδια