Αλέκος Αλεξανδράκης 1928-2005 ηθοποιός ζεν πρεμιέ

Ο Αλέκος Αλεξανδράκης (27 Νοεμβρίου 1928 – 8 Νοεμβρίου 2005) ήταν Έλληνας ηθοποιός, που διακρίθηκε στη μεγάλη και τη μικρή οθόνη ενώ από νωρίς καθιερώθηκε σε ρόλους ζεν πρεμιέ. Με τη νεορεαλιστική ταινία Συνοικία το όνειρο (1961) βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

Πρώιμα χρόνια

Γιος δικηγόρου από τη Μάνη, ο Αλέκος Αλεξανδράκης φοίτησε στο σχολείο Μπερζάν και μεγάλωσε σε ένα σπίτι γεμάτο βιβλία. Το αγαπημένο του άθλημα ήταν η ξιφασκία και στα 15 έγινε μέλος της εθνικής ομάδας. Ένα χρόνο αργότερα μπήκε στη Σχολή Δοκίμων, θέλοντας να γίνει αξιωματικός του Ναυτικού. Επιθυμούσε παράλληλα να σπουδάσει κινηματογραφική σκηνοθεσία στις ΗΠΑ. Μία παράσταση του Καρόλου Κουν με πρωταγωνίστρια την Έλλη Λαμπέτη του άλλαξε τη ζωή. Παράλληλα, ο φίλος του και ηθοποιός Νίκος Καζής, σπουδαστής στην Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, τον παρακινεί να παρακολουθήσει μαθήματα στη Σχολή. Αποφάσισε να δώσει εξετάσεις στο Βασιλικό θέατρο και πέρασε πρώτος.

Ο Δημήτρης Χορν ήταν τόσο σίγουρος για το ταλέντο του Αλεξανδράκη, που είχε στοιχηματίσει για την επιτυχία του. Εκείνη την εποχή, η Κατερίνα Ανδρεάδη έψαχνε για έναν ζεν πρεμιέ για το έργο Φθινοπωρινή Παλίρροια. Ο νεαρός ηθοποιός την επισκέφτηκε με λουλούδια στο σπίτι της, μαζί με την Άννα Συνοδινού, και πήρε τον ρόλο.

Καριέρα

Έκανε τα πρώτα του βήματα στο θέατρο στις 9 Ιουλίου του 1949 και άφησε καλές εντυπώσεις σε κριτικούς και κοινό, με τον Αιμίλιο Χουρμούζιο να γράφει στην Καθημερινή: “Επιτέλους ένας εραστής στο ελληνικό θέατρο”. Εντύπωση έκανε και στον Φιλοποιμένα Φίνο, ο οποίος του πρότεινε να παίξει στον κινηματογράφο. Την ίδια κιόλας χρονιά έκανε το ντεμπούτο του στη μεγάλη οθόνη με την ταινία Δύο κόσμοι, σε σκηνοθεσία Γρηγόρη Γρηγορίου. Ακολούθησαν αμέτρητες άλλες και όλοι συμφωνούσαν πως επρόκειτο για έναν μεγάλο ηθοποιό και τον μεγαλύτερο γόη της εποχής.

Εκτός από την ιδιότητα του θιασάρχη, που ξεκίνησε το 1956 και είχε για τουλάχιστον 35 χρόνια, ο Αλέκος Αλεξανδράκης σκηνοθέτησε θεατρικά έργα και ταινίες, όπως ο Θρίαμβος (1960) με τον Αριστείδη Καρύδη-Φουκς και η νεορεαλιστική ταινία Συνοικία το όνειρο (1961), που βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, αλλά η προβολή της αρχικά απαγορεύτηκε από τη λογοκρισία της εποχής, για να κυκλοφορήσει μετά από καιρό μια λογοκριμένη έκδοση της ταινίας. Συνεργάστηκε με λαμπερές πρωταγωνίστριες όπως τη Μελίνα Μερκούρη, την Αλίκη Βουγιουκλάκη, τη Τζένη Καρέζη, τη Μάρω Κοντού, τη Μαίρη Χρονοπούλου και τη Ζωή Λάσκαρη.

Συνολικά πρωταγωνίστησε σε περισσότερες από 75 κινηματογραφικές ταινίες, μερικές εκ των οποίων είναι οι εξής: Ο Βαφτιστικός, Στέλλα, Το Νησί των Γενναίων, Ραντεβού στην Κέρκυρα, Δεσποινίς Διευθυντής, Δάκρυα για την Ηλέκτρα, Όμορφες Μέρες, Η Κόμησσα της Κέρκυρας, Η Μαρία της Σιωπής, Ο Άνθρωπος με το Γαρύφαλλο και Τα Παιδιά της Χελιδόνας.
Στο θέατρο υποδύθηκε σημαντικούς ρόλους σε παραστάσεις, μεταξύ των οποίων είναι οι: Παράξενο Ιντερμέτζο, Ταξίδι της Μέρας Μέσα στην Νύχτα, Ήταν Όλοι Τους Παιδιά Μου, Μαντάμα Μπατερφλάι, Η Γυναίκα με τα Μαύρα, Τέσσερα Δωμάτια με Κήπο, Έγκλημα και Τιμωρία, Τα Μεγάλα Χρόνια και Ο Γλάρος. Το 1994 ανέβασε με τη Μιμή Ντενίση τον Θείο Βάνια και δύο χρόνια αργότερα επέστρεψε στο Εθνικό Θέατρο, απ’ όπου είχε ξεκινήσει.

Επίσης, πρωταγωνίστησε σε πολλές τηλεοπτικές σειρές με μεγάλη επιτυχία. Ο Παράξενος Ταξιδιώτης, που προβλήθηκε από την ΕΙΡΤ το 1972-73, γνώρισε πρωτοφανή επιτυχία σε βαθμό να οδηγήσει την αντίπαλη σειρά, Ο Άγνωστος Πόλεμος, στο τέλος της. Το 1976 επέστρεψε στην τηλεόραση με την μεταφορά του μυθιστορήματος Γιούγκερμαν του Μ. Καραγάτση στην ΥΕΝΕΔ. Το 1979 προβλήθηκε η σειρά Οι Μυστικοί Αρραβώνες του Γρηγορίου Ξενόπουλου με τεράστια επιτυχία-αναδείχθηκε το δημοφιλίστερο πρόγραμμα της περιόδου. Μετά από μια περίοδο αποχής -και αφού μεσολάβησε η σειρά Ξενοδοχείο, που δεν συγκέντρωσε την αναμενόμενη τηλεθέαση- επέστρεψε με σειρές όπως: Ο Χαρτοπαίχτης, Ξενοδοχείο Αμόρε, Τμήμα Ηθών, Οι Δικηγόροι της Αθήνας, Ανατομία ενός εγκλήματος, Η Αίθουσα του Θρόνου, Να με Προσέχεις και άλλες.

Τα τελευταία χρόνια της ζωής του δίδασκε υποκριτική στο Εργαστήρι του Διαμαντόπουλου, ενώ το 2001 ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος, του απένειμε τον Χρυσό Σταυρό του Τάγματος της Τιμής για την προσφορά του στην τέχνη.

Προσωπική ζωή

Είχε δεσμό για περίπου έξι μήνες με την Έλλη Λαμπέτη. Ο δεσμός τους δεν κράτησε πολύ, καθώς ο Αλεξανδράκης προτίμησε να ακολουθήσει την Κατερίνα Ανδρεάδη σε μία περιοδεία.
Στο Σουδάν γνώρισε την πρώτη του σύζυγο, Μαρτζ Βάλβη, με την οποία παντρεύτηκε λίγο αργότερα στην Αθήνα. Ο γάμος τους κράτησε τρία χρόνια, όσο κι ο δεύτερος με την Γαλλίδα Κλοντ Σαμπαντού. Το 1956 παντρεύτηκε την ηθοποιό Αλίκη Γεωργούλη. Μαζί ανέβασαν το Πικ-νικ στο θέατρο Γκλόρια της Πλατείας Αμερικής, ενώ συμμετείχαν από κοινού σε πορείες ειρήνης και δημοκρατικά συλλαλητήρια. Ύστερα από τέσσερα χρόνια χώρισαν. Ο τέταρτος γάμος του ήταν με την Ελβετή Βερένα Γκάουερ, με την οποία απέκτησε μία κόρη και έναν γιο. Στα πέντε χρόνια που κράτησε ο γάμος τους απέκτησαν δύο παιδιά. Από το 1969 είχε δεσμό με τη Νόνικα Γαληνέα, με την οποία χώρισε το 1990, μετά από 21 χρόνια σχέσης.

Πολιτική δράση

Ο Αλεξανδράκης ήταν μαχητικός αριστερός και πολλές φορές οι προοδευτικές απόψεις του είχαν προκαλέσει διαμάχες στους κύκλους της τέχνης και της κοινής γνώμης, όπως όταν είχε στηρίξει τον Μανώλη Γλέζο τη δεκαετία του 1960. Σε διάφορες συνεντεύξεις του έχει σχολιάσει την πολιτική, την αριστερά, τη δεξιά, αλλά και την ΕΠΟΝ.

Θάνατος

Τα τελευταία χρόνια της ζωής του δίδασκε υποκριτική στο Εργαστήρι του Διαμαντόπουλου. Το 2001 ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος του απένειμε τον Χρυσό Σταυρό του Τάγματος της Τιμής για την προσφορά του στην τέχνη. Πέθανε στις 8 Νοεμβρίου του 2005 έπειτα από μακροχρόνια μάχη με τον καρκίνο.

Φιλμογραφία

Κινηματογραφικές ταινίες

Χρονολογία	Τίτλος Ταινίας / Τηλεοπτικής Σειράς
1949	Δυο κόσμοι
1951	Μια νύχτα στον παράδεισο
1951	Εκείνες που δεν πρέπει ν’ αγαπούν
1952	Ο βαφτιστικός
1952	Η Αγνή του λιμανιού
1953	Εύα
1953	Οι ουρανοί είναι δικοί μας
1954	Η άγνωστος
1955	Στέλλα
1955	Το οργανάκι
1955	Κόκκινα τριαντάφυλλα
1955	Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο
1956	Κατρακύλισμα
1956	Η θυσία της μάνας
1957	Το κορίτσι με τα παραμύθια
1957	Μπαρμπα-Γιάννης ο κανατάς
1959	Το αγοροκόριτσο
1959	Το νησί των γενναίων
1960	Ο θρίαμβος
1960	Το κλωτσοσκούφι
1960	Ραντεβού στην Κέρκυρα
1960	Έγκλημα στα παρασκήνια
1960	Είμαι αθώος – Υπόθεση Ντρέυφους
1961	Συνοικία το όνειρο
1961	Μάνα μου τον αγάπησα
1962	Χωρίς ταυτότητα
1963	Ίλιγγος
1963	Η ψεύτρα
1963	Ένα κορίτσι για δύο
1964	Το δόλωμα
1964	Η σωφερίνα
1964	Δεσποινίς Διευθυντής
1965	Οι εχθροί
1965	Επιστροφή
1965	Ο μετανάστης
1965	Μια τρελή… τρελή οικογένεια
1966	Η αρτίστα
1966	Σύντομο διάλειμμα
1966	Οι κυρίες της αυλής
1966	Δάκρυα για την Ηλέκτρα
1967	Αυτή που δεν λύγισε
1968	Οικογένεια Χωραφά
1968	Συννεφιασμένοι ορίζοντες
1968	Μια Ιταλίδα από την Κυψέλη
1969	Ξύπνα, Βασίλη
1969	Το νυφοπάζαρο
1969	Η δίκη ενός αθώου
1969	Στον ίλιγγο της ζωής
1969	Τα δυο πόδια σ’ ένα παπούτσι
1970	Όμορφες μέρες
1970	Δεν υπάρχουν λιποτάκτες
1970	Ο τελευταίος αιχμάλωτος
1971	Ο αήττητος
1971	Παπαφλέσσας
1971	Αγάπησα έναν αλήτη
1971	Για μια χούφτα τουρίστριες
1972	Η κόμησσα της Κέρκυρας
1972	Ιπποκράτης και δημοκρατία
1973	Η Μαρία της σιωπής
1980	Ο άνθρωπος με το γαρίφαλο
1986	Παράξενη συνάντηση
1987	Αντίστροφη πορεία
1987	Τα παιδιά της χελιδόνας
1989	Η εκδίκηση του πατέρα
1990	Ο χαρτοπαίχτης
1994	Παραμονή Πρωτοχρονιάς
2000	Το φως που σβήνει
2001	Μια μέρα τη νύχτα
1972	Ο παράξενος ταξιδιώτης (ΕΙΡΤ)
1973	Χωρίς ανάσα (ΕΙΡΤ)
1978	Γιούγκερμαν (ΥΕΝΕΔ)
1979	Οι μυστικοί αρραβώνες (ΥΕΝΕΔ)
1981	Ξενοδοχείο (ΥΕΝΕΔ)
1990	Ο χαρτοπαίχτης (ΕΤ1)
1990	Ξενοδοχείο Αμόρε (MEGA)
1991	Ο φόβος (ΕΤ2)
1992	Ανατομία ενός εγκλήματος
1992	Αδιέξοδο
1992	Ο κυνηγός
1992	Ο γόρδιος δεσμός (ΑΝΤ1)
1993	Πάθος (ΕΤ1)
1994	Δικηγόροι της Αθήνας (STAR)
1994	Παντρεμένοι ανύπαντροι (MEGA)
1995	Η φυλή των ανθρώπων (ΕΤ1)
1998	Η αίθουσα του θρόνου (MEGA)
1999	Ταξίμ (ΕΤ1)
2000	Ο επισκέπτης (ALPHA)
2000	Να με προσέχεις (MEGA)

Βιντεοταινίες
1987 Αντίστροφη πορεία

Σκηνοθεσία
1960 Ο θρίαμβος
1961 Συνοικία το όνειρο.