Γράφει η Άννα Ζανιδάκη, μέλος του ποιητικού εργαστηρίου μας

Αναστασία Λειβαδοπούλου.
Η δημιουργός αυτού του αληθινού τοπίου ζωής και καθημερινότητός μας.
Φραγή.

Χρόνια τώρα έχω μάθει, πως αυτή η ενέργεια, γίνεται για να σταματήσουμε κάτι ανεπιθύμητο, κάτι που μας δημιουργεί άγχος, ακόμη και έντονη ίσως ή και σίγουρα στεναχώρια.
Φράξτε, φωνάζουν οι γονείς τους παππούδες, για τα κτήματά τους, μην και τυχόν, πάνε τα εγγόνια και προβούν σε ατοπήματα, που θα τα καταστήσουν σε φάση ατυχήματος ή ακόμα και μικροσυγκρούσεων, μεταξύ ομάδων παιδιών.
Τα κάγκελα εκείνα, που θυμίζουν φυλακές, μα δεν μας πρέπει, να χουμε τέτοιες τακτικές και να φυλακίζουμε σκέψεις, ανθρώπους, ακόμα και ιδέες.
Τα όνειρά μας δεν επιτρέπεται να τα φυλακίζουμε, παρά θα αφήνουμε ένα μικρό πορτοπαραθυράκι, στην άκρη της μικρής εκείνης πορτούλας, που κι η χαραμάδα της αχτίδας του ήλιου, διαφαίνεται ακατόρθωτη, καθώς καθόλου παραμελλημένα, έχουν φροντίσει μερικοί, να την καλύψουν με διαφάνεια.
Τέτοιας σύστασης και υλικού, που προκαλεί πνίξιμο, φραγή του αέρα που κυκλοφορεί, ακόμη και στα μικρά τετραγωνικά του καθενός κλουβιού, που ‘χει καταστήσει κλειδοκράτορά του, όχι τον ίδιο του τον εαυτό, παρά τους άλλους, παρατρεχάμενους και μη.
Φράξτε τα σύνορα φωνάζουν, γιατί μεγάλη η έλευση, ακαθόριστη, αδιαπραγμάτευτη, καθώς τα σύνορα, όρια θέλετε να τα πείτε, παραβιάζονται νόμιμα, υπο καθεστώς ανομίας και παρανομίας ακόμη.
Πολλές φραγμές, οδοφράγματα, που δεν αποτελούν σωτήριες οδούς και διόδους, παρά φραγές και τροχοπέδη τέτοια, που άλλη όμοιά της δεν έχουμε συναντήσει ξανά και ξανά.
Όσο όμορφα, καλοπισμένα να ‘ναι τα γύρω, περιεργαζόμενα υλικά και περιφερόμενα, τόσο δεν αλλάζει η στάση και η υπόσταση, το τι εκπροσωπούν και τι θα διακυβεύουν κάποια στιγμή στη ζωή μας.
Γι αυτό μην φράζετε, περιφράζετε, παρά συννειδητοποιήστε το αγαθό της ελευθερίας, να το παρέχετε απλόχερα και με συννειδητή εκ μέρους σας επιλογή.
Ίσως ή και σίγουρα καμιά φορά να ναι αναπόφευκτα, αλλά και πάλι πρέπει να επικρατεί σύννεση και εγκράτεια, ανθρωπιά και αλληλουχία των συναισθηματικών κόσμων κι όχι των παράλογων και παραποιημένων της δικής τους αλήθειας, εκπροσωπώντας μόνο και μόνο.

© Άννα Ζανιδάκη