Ο Άρης Δημοκίδης, ξετυλίγει τη ζωή και την καριέρα του, μιλά για τη σκληρή αλήθεια που τον καθόρισε, τα υλικά που τον έκαναν τόσο αγαπητό, διαχρονικά παρόντα και λαϊκό είδωλο. Μιλούν φίλοι και συνεργάτες του που μοιράζονται ιστορίες, χαρακτηριστικά του και φωτίζουν το βαθύ πηγάδι απ’ το οποίο έβγαινε η φωνή του στο «Αλίμονο σ’ αυτούς που δεν αγάπησαν» και έσπαγε ψυχές και σώματα.

Η σούστα πήγαινε μπροστά» ήταν ο τίτλος ενός τραγουδιού του Δημήτρη Μητροπάνου (στίχοι: Μάνος Ελευθερίου, μουσική: Δήμος Μούτσης) από τον δίσκο «Άγιος Φεβρουάριος» που κυκλοφόρησε το 1971. Ένα τραγούδι που μιλούσε για βάσανα, διωγμούς, μάγκες, πράγματα που έχουν πεθάνει, στοιχεία που βρίσκουμε και στη ζωή του Μητροπάνου, ο οποίος, ερμηνεύοντάς το του πέρασε τη σφραγίδα του, όπως και σε όλα τα άλλα τραγούδια που λέει στον δίσκο. Με τον ίδιο τρόπο, περνώντας τα χρόνια, εξελισσόταν έτσι που τελικά οι ερμηνείες του επικράτησαν του μεγέθους των τραγουδιών του.

Η αναγνωρίσιμη χροιά του, η έκφραση του προσώπου και του σώματός του όταν τραγουδούσε, μαζί με την αυθεντικότητα που απέπνεε, έχτισαν έναν καλλιτέχνη που τα τραγούδια του άνθιζαν σαν λουλούδια σε κάθε κήπο, έπεφταν σαν δάκρια σε κάθε πόνο, ακούγονταν σαν κλάμα σε γιορτή, σε αγκάλιαζαν, έρχονταν σαν ερωτικό ξέσπασμα.

Ο Δημήτρης Μητροπάνος ήταν γέννημα-θρέμμα των άσχημων εποχών του Εμφυλίου, της ψυχαγωγίας όπως αυτή διαμορφώθηκε στη Μεταπολίτευση, επαρχιώτης στις οικογενειακές συνήθειες, μάγκας στις επαγγελματικές.

Ο Άρης Δημοκίδης ξετυλίγει τη ζωή και την καριέρα του, μιλά για τη σκληρή αλήθεια που τον καθόρισε, τα υλικά που τον έκαναν τόσο αγαπητό, διαχρονικά παρόντα και λαϊκό είδωλο. Μιλούν φίλοι και συνεργάτες του που μοιράζονται ιστορίες, χαρακτηριστικά του και φωτίζουν το βαθύ πηγάδι απ’ το οποίο έβγαινε η φωνή του στο «Αλίμονο σ’ αυτούς που δεν αγάπησαν» και έσπαγε ψυχές και σώματα.

πηγή:www.lifo.gr