Τα ποιήματα για την Κυριακή δεν αναδεικνύουν μόνο τη γαλήνη αυτής της 7ης μέρας του χρόνου αλλά και την σκοτεινή πλευρά της .
Στα ποιήματα για την Κυριακή του Κώστα Καρυωτάκη, του Γιώργου Σεφέρη, του Πάνου Κυπαρίσση, του Γιάννη Κοντού,, του Μίλτου Σαχτούρη, του Χρήστου Λάσκαρη, του Γιάννη Ρίτσου και της Μαρίας Κουρή, η 7η μέρα της εβδομάδας αναδύεται ως μια μέρα φορτωμένη με υπαρξιακό βάρος.

Μαζί τα ποιήματα αυτά εξερευνούν την ένταση μεταξύ του ιδανικού και του πραγματικού, του ιερού και του βέβηλου, του ελπιδοφόρου και του απαισιόδοξου. Η Κυριακή στα χέρια αυτών των ποιητών. γίνεται ένας καθρέφτης που αντανακλά την πολυπλοκότητα της ζωής.

Κώστας Καρυωτάκης – «Κυριακή»

Ο ήλιος ψηλότερα θ’ ανέβει
σήμερα που είναι Κυριακή.
Φυσάει το αγέρι και σαλεύει
μια θημωνιά στο λόφο εκεί.
(…)
Άσε τον κόσμο στη χαρά του
κι έλα, ψυχή μου, να σου πω
σαν τραγουδάκι χαρωπό,
ένα τραγούδι του θανάτου.

Γιώργος Σεφέρης – «Μυθιστόρημα»

Στα λιμάνια
την Κυριακή σαν κατεβούμε ν’ ανασάνουμε
βλέπουμε να φωτίζονται το λιόγερμα
σπασμένα ξύλα από ταξίδια που δεν τέλειωσαν

Πάνος Κυπαρίσσης – «Έπαρση και υποστολή της Μαρίας»

Η πλατεία έρημη
Κυριακή
Η Μαρία ανατέλλει
περνάει στο δωμάτιο
κάθεται στο τηλέφωνο
Η Μαρία έχει βαμβακερή φωνή

Γιάννης Κόντος – «Στα μισοσκότεινα»

Γυμνό το σπίτι, χωρίς πουλιά και έπιπλα.
Αθόρυβες Κυριακές με σβησμένα τσιγάρα
και ξερούς καφέδες στο πάτωμα – έρωτα στο πάτωμα
ή στο ταβάνι, σαν τις μύγες –
γυμνό το μυαλό μου. Μόνο δυο-τρία καρφιά
στον τοίχο με μυτερούς ίσκιους και ένα χαλάκι
κόκκινο, μαθημένο να ξεφτάει στα πόδια σου.

Μίλτος Σαχτούρης – «Κυριακή»

Κύματα Κυριακής τα μάτια μου
Κύματα μοναξιάς τα χέρια μου
Τρίζουν από ύπνο αθώο
Τα δόντια μέσα στην καρδιά μου

Χρίστος Λάσκαρης – «Ανία»

Με δυσκολία προχωράει η ζωή,
σαν άρρωστο απομεσήμερο,
σαν Κυριακή.
Όπως σ’ ένα μπαλκόνι ένα σκυλί
γαβγίζει από ανία.

Γιάννης Ρίτσος – «3 Χ 111 τρίστιχα»

Σ’ εσένα αφήνω τα ρούχα μου,
τα ποιήματά μου, τα παπούτσια μου.
Την Κυριακή να τα φοράς.

Μαρία Κούρση – «Η Κυριακή»

Από το πρωί ράβω τα ποιήματα
που ανοίξαν
στις ραφές των Κυριακών.
Στα τοιχώματα της Δευτέρας
προβάρω το πάθος.