Το “Lady Grinning Soul” είναι μια μοναδική μπαλάντα του David Bowie, που κυκλοφόρησε στο εμβληματικό άλμπουμ Aladdin Sane το 1973. Αρχικά δεν ήταν μέρος του άλμπουμ, αλλά προστέθηκε την τελευταία στιγμή, αντικαθιστώντας μια “sax version” του “John, I’m Only Dancing” ως το κομμάτι που κλείνει τον δίσκο.

Η δημιουργία του τραγουδιού αποδίδεται στην πρώτη συνάντηση του Bowie με την Αμερικανίδα τραγουδίστρια της σόουλ, Claudia Lennear, το 1972. Μετά τον θάνατο του Bowie το 2016, η ίδια αποκάλυψε ότι ο Bowie της τηλεφώνησε το 2014 για να της επιβεβαιώσει ότι το τραγούδι είχε γραφτεί για εκείνη.

Η μουσική του τραγουδιού χαρακτηρίζεται από μια αίσθηση κινηματογραφικής έντασης, που συχνά συγκρίνεται με θεματολογία ταινιών Τζέιμς Μποντ. Ο πιανίστας Mike Garson περιέγραψε το παίξιμό του στο κομμάτι ως “ρομαντικό, με γαλλική αισθητική και λίγο από Franz Liszt”. Οι κριτικές υπήρξαν εξαιρετικές, με το Rolling Stone να το περιγράφει ως την πιο εκτεταμένη και ειλικρινή φωνητική στιγμή του άλμπουμ, ενώ ο συγγραφέας Nicholas Pegg το θεωρεί μία από τις πιο υποτιμημένες ηχογραφήσεις του Bowie.

Το “Lady Grinning Soul” συνεχίζει να μαγεύει, έχοντας εμφανιστεί στις ταινίες The Runaways (2010) και Diana Vreeland: The Eye Has to Travel (2012). Ένα τραγούδι γεμάτο συναίσθημα και καλλιτεχνική δεξιοτεχνία, αποτελεί σίγουρα μια από τις πιο ξεχωριστές στιγμές του Bowie.