Σαν σήμερα 6 Αυγούστου 1945: Το Enola Gay, το “Little Boy” και η μέρα που άλλαξε τον κόσμο.

Στις 6 Αυγούστου του 1945, το αμερικανικό Β‑29 βομβαρδιστικό Enola Gay ύψωσε πόδι από το νησί Tinian στις Μαριάνες Νήσους. Ήταν φορτωμένο με την πρώτη ατομική βόμβα που χρησιμοποιήθηκε ποτέ σε σύγκρουση, τον κωδικό «Little Boy».

Η βόμβα απελευθερώθηκε στις 8:15π.μ., σε ένα ήρεμο πρωινό. Εξερράγη σε ύψος περίπου 580 μέτρων πάνω από το κέντρο της Χιροσίμα. Η έκρηξη ισοδυναμούσε με 13–15 κιλοτόνους ΤΝΤ, ισοπεδώνοντας περίπου 4,7 τετραγωνικά μίλια και προκαλώντας 55–70 χιλιάδες άμεσα θύματα, ενώ έως το τέλος του 1945, η συνολική έκθεση θανάτων από την έκθεση σε ακτινοβολία και τραυματισμούς έφτασε τα 140.000.

Το «√enie» από αυτά τα νούμερα διασώζει την απόλυτη ανατροπή: η πόλη μετατρέπεται σε κρατήρα. Οι επιζώντες, “hibakusha”, περιγράφουν φρικτή εικόνα: ανθρώπους με δέρμα σαν σακουλάκια που κρέμονταν από κόκαλα, οικογένειες εξαφανισμένες.

Παρόλο που η χρήση της βόμβας θεωρήθηκε από μερικούς ως αναγκαία για την επίσπευση της παράδοσης της Ιαπωνίας και την αποφυγή εισβολής που θα κόστιζε εκατομμύρια ζωές, ηθικά ερωτήματα και αντιρρήσεις δεν εξαφανίστηκαν ποτέ.

Τρεις μέρες αργότερα, στις 9 Αυγούστου, ρίχτηκε η δεύτερη ατομική βόμβα («Fat Man») πάνω από τη Ναγκαζάκι, επιφέροντας ακόμη τουλάχιστον 70.000 θανάτους έως τα τέλη του 1945 και επιταχύνοντας την capitulation της Ιαπωνίας στις 15 Αυγούστου.

Σήμερα, 80 χρόνια μετά, η Ημέρα Μνήμης της Χιροσίμας—Hiroshima Day—τιμάται ως ημέρα περισυλλογής και έκκλησης για παγκόσμια ειρήνη και πυρηνική αποξήρανση. Οι τελευταίοι επιζώντες—οι “hibakusha”—διηγούνται τη φρίκη για να μην ξεχαστεί το ανθρώπινο κόστος.

Γιατί έχει σημασία να θυμόμαστε αυτή την ημέρα:

• Πρώτη χρήση πυρηνικού όπλου στην ιστορία· από τότε η ανθρωπότητα ζει υπό τη σκιά της αμοιβαίας καταστροφής — της λεγόμενης MAD doctrine.
• Τραγικός απόηχος στα θύματα: μείωση πληθυσμού, γενετικές βλάβες, κοινωνικές διακρίσεις. Δύο πόλεις έγιναν σύμβολα.
• Ένα διαρκές μάθημα: η τεχνολογική πρόοδος χωρίς ηθικούς περιορισμούς μπορεί να μετατραπεί σε όπλο της αυτοκαταστροφής.

Ξύπνησαν σε μια συνηθισμένη μέρα.

Και μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, χάθηκε ο χρόνος, ο ήλιος αντικαταστάθηκε από μια φλεγόμενη σφαίρα, και η πόλη τους έγινε στάχτη — κυριολεκτικά.
Όσοι επέζησαν, κουβαλούσαν τη “σκιά” της έκρηξης πάνω στο δέρμα και την ψυχή τους.