Ο Νίκι Λάουντα δεν ήταν απλώς ένας οδηγός της Φόρμουλα 1 – ήταν μια θρυλική φυσιογνωμία

Ένα σύμβολο αντοχής, πειθαρχίας και πάθους. Γεννημένος στη Βιέννη το 1949, σε μια μεγαλοαστική οικογένεια, ακολούθησε κόντρα στις επιθυμίες των γονιών του το κάλεσμα της ταχύτητας. Όλα ξεκίνησαν με ένα Mini Cooper, δώρο από τη γιαγιά του στα 20 του – και η ιστορία πήρε φωτιά.

Ο Λάουντα έκανε την πρώτη του εμφάνιση στη Φόρμουλα 1 το 1972 με τη March και σύντομα μεταπήδησε στη Ferrari. Το 1975 κατέκτησε τον πρώτο του παγκόσμιο τίτλο και φαινόταν ασταμάτητος. Όμως, στις 1 Αυγούστου 1976, στο Nürburgring της Γερμανίας, η μοίρα του άλλαξε τροχιά: ένα φρικτό ατύχημα τον άφησε βαριά τραυματισμένο και με σοβαρά εγκαύματα, παγιδευμένο μέσα στο φλεγόμενο μονοθέσιο.

Κι όμως, μέσα σε έξι εβδομάδες, ο ανυπέρβλητος Λάουντα επέστρεψε στις πίστες – ακόμη τραυματισμένος, φορώντας ειδικό κράνος και με εγκαύματα νωπά στο πρόσωπο. Ήταν εκεί, στη Μόντσα, να αγωνιστεί. Η μάχη του με τον Τζέιμς Χαντ για το πρωτάθλημα του 1976 έγραψε ιστορία και αποτυπώθηκε χρόνια αργότερα στην ταινία Rush.

Το 1977 κέρδισε ξανά το πρωτάθλημα με τη Ferrari, αποσύρθηκε προσωρινά και ίδρυσε την πρώτη του αεροπορική εταιρεία, τη Lauda Air. Η αγάπη του για τους αγώνες, όμως, δεν σβήστηκε ποτέ: επέστρεψε το 1982 με τη McLaren και, το 1984, στέφθηκε για τρίτη φορά παγκόσμιος πρωταθλητής – μοναδικός οδηγός που κατέκτησε τίτλους τόσο με τη Ferrari όσο και με τη McLaren.

Πέρα από την πίστα, ο Νίκι Λάουντα υπήρξε και επιτυχημένος επιχειρηματίας, σχολιαστής, τεχνικός σύμβουλος και πρόεδρος της Mercedes F1. Πάλεψε με σοβαρά προβλήματα υγείας, αποτέλεσμα του ατυχήματος του 1976, υποβλήθηκε σε δύο μεταμοσχεύσεις νεφρού και μία μεταμόσχευση πνεύμονα.

Στις 20 Μαΐου 2019, ο Νίκι Λάουντα έφυγε ήρεμα στον ύπνο του, αφήνοντας πίσω του όχι μόνο πέντε παιδιά, αλλά και μια τεράστια κληρονομιά γενναιότητας, πάθους και αλύγιστης ψυχής.