Ο δρόμος των ψυχών

Χωρίς να ξέρω το λόγο βρέθηκα σε δρόμο. Σε αυτόν λέει το δρόμο περπάτησαν μια νύχτα δυο που ερωτεύτηκαν πολύ. Κρατούσε ο ένας το χέρι του άλλου και πήγαιναν σαν κύματα σε πανηγύρι.

Στο τέλος εξαφανίσθηκαν όπως όλες οι εικόνες που τρώγονται από το χρόνο και τα δάκρυα. Έμαθα χρόνια πολλά πως πέθαναν και οι δύο. Είχαν προλάβει να παντρευτούν, να χωρίσουν να γεράσουν και να πεθάνουν. Ότι έμεινε από αυτούς είναι ο δρόμος.
Όλα είναι παρελθόν, κάθε μας νύχτα είναι Σάββατο των ψυχών, μια φυγή προς τα εμπρός του φόβου.

Ότι μένει είναι οι στιγμές που βρεθήκαμε απροστάτευτοι εμπρός στο χρόνο που δίνει τις μορφές για να υπάρξουμε. Είμαστε ένα κομμάτι αιωρούμενο μιας μνήμης.

Φωτό + κείμενο
Νίκος Βαραλής