Όλιβερ Χάρντι: Ο άνθρωπος πίσω από το πιο αγαπημένο χαμόγελο της ασπρόμαυρης εποχής

Ο Όλιβερ Χάρντι, ο «Χονδρός» από το αξεπέραστο δίδυμο «Χονδρός – Λιγνός», δεν ήταν απλώς ένας ηθοποιός της εποχής του βωβού και έπειτα του ομιλούντος κινηματογράφου· ήταν μια ολόκληρη εποχή ο ίδιος. Γεννημένος το 1892 στη μικρή πόλη Χάρλεμ της Τζόρτζια, με το όνομα Νόρβελ, δεν άργησε να υιοθετήσει το όνομα του πατέρα του, Όλιβερ, και να κάνει τα πρώτα του βήματα στο σανίδι και το σινεμά, παθιασμένος με τη λάμψη του φακού.

Από παιδί ήδη, με τη φωνή του να ξεχωρίζει και τη σκηνή να τον μαγνητίζει, ο Όλι δεν ακολούθησε την πεπατημένη. Στα πρώτα του χρόνια δούλεψε σχεδόν σε κάθε πόστο σε κινηματογράφο: από ταξιθέτης μέχρι προβολέας και διευθυντής. Όμως η κάμερα ήταν εκείνη που του έγνεφε, και το 1914 πρωταγωνίστησε στην πρώτη του μικρού μήκους ταινία.

Η μοίρα τού έφερε στον δρόμο τον Άγγλο Σταν Λόρελ το 1926. Και από τότε, όλα άλλαξαν. Μαζί, ως «Laurel & Hardy», δημιούργησαν έναν κόσμο όπου η φιλία, η γκάφα, ο αυτοσαρκασμός και η αγνή αφέλεια έγιναν τέχνη. Οι δυο τους, με μια σπάνια χημεία, χάρισαν στον κόσμο πάνω από 200 ταινίες, γεμάτες σπαρταριστές στιγμές και ανθρώπινη τρυφερότητα, και έγιναν παγκόσμιο σύμβολο κωμωδίας.

Ο Όλιβερ υποδυόταν σχεδόν πάντα τον αυστηρότερο, “πιο έξυπνο” φίλο του ντουέτου – αλλά ποτέ χωρίς εκείνη τη ζεστή, παιδική του καρδιά. Ήταν ο μεγάλος, ευάλωτος τύπος που τα έβαζε με όλους, μα ποτέ δεν άφηνε τον φίλο του μόνο, όσο αδέξιος κι αν ήταν.

Η προσωπική του ζωή δεν είχε τη λάμψη της οθόνης. Τρεις γάμοι, προβλήματα υγείας και φτώχεια στα τελευταία χρόνια. Παρ’ όλα αυτά, δεν σταμάτησε να είναι αγαπητός και να προκαλεί χαμόγελα, μέχρι και σήμερα.

Ο Όλιβερ Χάρντι έφυγε από τη ζωή στις 7 Αυγούστου 1957. Ο Σταν Λόρελ, συντετριμμένος, δεν γύρισε ποτέ ξανά ταινία. Ήταν σαν να είχε σβήσει το φως από τη σκηνή τους.

Και όμως, κάθε φορά που προβάλλεται μια από τις ταινίες τους, εκείνος εμφανίζεται ξανά, με το χαρακτηριστικό του βλέμμα στην κάμερα και το αμίμητο “Well, here’s another nice mess you’ve gotten me into”, θυμίζοντάς μας ότι το αληθινό γέλιο δεν παλιώνει ποτέ.