ΜΑΝΑ – Χρήστος Μπιμπουδής
ΜΑΝΑ
Μ ένα σου γέλιο πάντα εκεί
σ έναν αγώνα δίχως τέλος
στην μπόρα στ αγιάζι στη βροχή
εσυ σαν βράχος πάντα εκεί .
Να μου φωνάζεις να μου λες
ντύσου καλά μη μου κρυώσεις
είσαι μικρός θα μου βραχεις
μα γρήγορα θα μεγαλώσεις
Τι να πρωτοθυμηθώ
συγγνώμη στα αλήθεια να σου πω
κι όσα δεν σού πα ευχαριστώ
που με έμαθες να συγχωρώ
και να αγαπάω τον κόσμο…
Στα δύο σου χέρια της ζωή
σου δώσαν δίχως να ζητήσεις
από μικρής σε ξένη γη
δουλειά σκληρή για να μας ζήσεις
Λόγια σου έρχονται στο νου
να σαι καλός να μην μαλώνεις
να χεις τα μάτια σου ανοιχτά
το δρόμο σου καθώς διαβαίνεις
Τι να πρωτοθυμηθώ
συγγνώμη στα αλήθεια να σου πω
κι όσα δεν σού πα ευχαριστώ
που με έμαθες να συγχωρώ
και να αγαπάω τον κόσμο…
