Ξετινάξτε τα.
Τι κι αν τις έχουν βάλει σε μια σειρά, όλες αυτές τις κουκίδες που αντικατοπτρίζουν και αντιπροσωπεύουν τα γράμματα και τα σημεία στίξης του Ελληνικού Αλφαβήτου.
Αν πούμε να τα βάλουμε σε μια σειρά, γράμματα, φράσεις, όλα γίνονται ένας χαμός, σωρός από ακατανόητα καμιά φορά γράμματα, έννοιες, που δεν λες να τις αντιληφθείς καν.

Είναι γιατί συγκεχυμένες οι αντιλήψεις για την κάθε τους μια έννοια,έρχονται και δεν συνδέονται, παρά αναλύοντας τις ξέχωρα και εσπευσμένα, χάνουν και την αξία και τη σημασιολογία τους.
Για όλα θέλει, απαιτείται εκείνη η ηρεμία που θα γαληνεύει το νου και θα καθοδηγεί με τον δικό της τρόπο η σκέψη, τη λογική και όλα μαζί, επεξηγούν τις δυσνόητες έννοιες και καταστάσεις, που τυγχάνει να λαμβάνει χώρο και να απολαμβάνει την τυχόν ανάμειξη και κυρίως εκείνη τη σύγχυση που άλλη δίπλα της δεν συγκρίνεται.

Καλό είναι, αν δεν καταλαβαίνουμε τι γίνεται γύρω μας, γραφικά και αναιτιολόγητα, να μην παίρνουμε θέση και κυρίως να δείχνουμε σεβασμό στον άλλο, χωρίς κομπασμό, να αποδεικνύουμε πόσο αδαείς και μη γνώστες αντικειμένων ή και φράσεων είμαστε.

Δύσκολα τα γράμματα, μας έλεγαν κάποια στιγμή, μα εγώ θα σας πω τίποτα δεν είναι δύσκολο όταν το θες, τ’ αγαπάς και κυρίως δεν σου αφήνουν το περιθώριο και άλλης επιλογής.
Καλό θα ‘ναι για τον καθένα μας, να δείχνει και ανάλογη αξία, σεβασμό, μα πάνω απ’ όλα να αποδεικνύει στον εαυτό του και στους γύρω του, πως κανείς δεν τα ξέρει όλα και κυρίως όποιος λέει πως τα ξέρει, φυσικά και δεν ξέρει τίποτα.

γράφει:
Αννα Ζανιδακη