Λάθος. Μία τόσο μικρή λέξη με μία τόσο μεγάλη δυναμική. Τόσο για αυτά που περιέχει ως έννοια, όσο και για αυτά που δημιουργεί ως συνέπεια βραχυπρόθεσμα και σε βάθος χρόνου.
Περιλαμβάνει καθετί που αποκλίνει από τον κανόνα. Κάτι που δε λέγεται σωστά ή κάτι που δε γίνεται όπως θα έπρεπε ή όπως θα ήταν αναμενόμενο να γίνει.

Μια ατυχής επιλογή.

Μια επιπόλαια κίνηση.

Μία λανθασμένη πράξη.

Μια κακή εκτίμηση μιας κατάστασης.

Όλα λάθη είναι. Που όλοι κάνουμε καθημερινά. Άθελά μας ή μη.

Καθένα από αυτά τα λάθη, μεγάλο ή μικρό, έχει και τις ανάλογες συνέπειες. Αυτές οι συνέπειες μπορεί να είναι ως επί το πλείστων ασήμαντες κι ανώδυνες. Κι άλλοτε μεγάλες και επίπονες.

Κι αυτό εξαρτάται είτε από τη σημαντικότητα του λάθους, είτε από το βαθμό σημαντικότητας που εμείς οι ίδιοι ή το περιβάλλον μας του αποδίδουμε.

Οι άνθρωποι δυστυχώς έχουμε την τάση να διογκώνουμε τα πράγματα. Να υπεραναλύουμε τις διάφορες καταστάσεις και να διαμορφώνουμε το βάθος και την έκταση της κάθε πράξης.
Από την πλευρά του ο φταίχτης άσχετα με το αν έχει πλήρη επίγνωση του λάθος του ή πλήρη άγνοια, μερικές φορές γίνεται σκληρός με τον εαυτό του κι ας μην ήταν κάτι σοβαρό, συνήθως εξαιτίας του περιβάλλοντος του.

Διότι ο περίγυρος μας με απίστευτη ευκολία γίνεται σκληρός και αρχίζει να ασκεί κατάκριση, κάθε φορά που καταλαβαίνουμε ή αναγνωρίζουμε σύμφωνα με τη δική μας κρίση, ότι κάποιος έσφαλε..

Πως γίνεται η κατάκριση; Μειώνoντας τον άλλον. Όχι με σκοπό την διόρθωσή του, αλλά με σκοπό τη δική μας εκτόνωση. Ακόμα κι όταν δεν γνωρίζουμε τα αίτια του λάθους ή ακόμα και όταν έχουμε άδικο.

Και αφού ζούμε σε μία κοινωνία που προτιμάει να κρίνει και να κατακρίνει, παρά να προσπαθεί να διορθώσει ή να προσπαθεί να μην επαναλάβει τα κακώς κείμενα, τέτοιες συμπεριφορές θα ανθίζουν και θα υπερισχύουν κάθε λάθους.

Γιατί δυστυχώς, είναι πιο εύκολο να στήνουμε τους άλλους στον τοίχο, παρά να συγχωρούμε και να συμπεριφερόμαστε με κατανόηση και ανθρωπιά.

Και αφού τίποτα δεν είναι αγγελικά πλασμένο, παρά τις όποιες συμπεριφορές και αναποδιές, καλό θα ήταν να κοιτάμε μπροστά και να προχωράμε. Μαθαίνοντας από τα λάθη μας και τα λάθη των άλλων. Δημιουργώντας με τις πράξεις μας όλες εκείνες τις συνθήκες που μπορούν να μαλακώσουν τη σκληρότητα αυτού του κόσμου.

Ώστε να μας τείνουν μια χείρα βοηθείας και μια αγκαλιά για να συνεχίσουμε με δύναμη ψυχής το δύσκολο μονοπάτι της ζωής.

Ιωάννα Σταθοπούλου