Τζιμ Μόρισον: Οι Doors, ο εθισμός στις ουσίες, ο έρωτας της ζωής του & η τελευταία νύχτα

Στις 3 Ιουλίου το 1971 έφυγε από τη ζωή ο ροκ σταρ, ο τραγουδιστής των Doors, Τζιμ Μόρισον.

Σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση των γαλλικών αρχών, ο Τζιμ Μόρισον βρέθηκε νεκρός στην μπανιέρα του στο διαμέρισμά του στο Παρίσι. Νεκροψία δεν έγινε ποτέ και έτσι η επίσημη διάγνωση ότι ο Μόρισον πέθανε λόγω καρδιακής προσβολής ύστερα από υπερβολική κατανάλωση αλκόολ, άφησε αρκετά ερωτηματικά.

Η επίσημη ιστορία έχει περίπου ως εξής: την τελευταία νύχτα της ζωής του ο Τζιμ Μόρισον πήγε σινεμά στο Παρίσι, άκουσε δίσκους, αισθάνθηκε αδιάθετος και πέθανε από ανακοπή καρδιάς σε ηλικία 27 ετών. Οι φήμες όμως και τα ερωτηματικά δεν έπαψαν ποτέ να περιτριγυρίζουν το τέλος του θρυλικού τραγουδιστή των Doors και 36 χρόνια από τον θάνατό του ένας πρώην διευθυντής νυχτερινού κλαμπ στο Παρίσι έρχεται να πει μία άλλη ιστορία υποστηρίζοντας ότι ο Μόρισον πέθανε στο αποχωρητήριο του παρισινού κλαμπ Rock and Roll Circus, το 1971, από υπερβολική δόση ηρωίνης.

Ποιος ήταν ο Τζιμ Μόρισον;
Στις 8 Δεκεμβρίου του 1943 γεννήθηκε ο ροκ σταρ στη Μελβούρνη της Φλόριντα.

Μετά την αποφοίτηση του το καλοκαίρι του 1965 από την κινηματογραφική σχολή της UCLA, ο Mόρισον ακολούθησε ένα μποέμικο τρόπο ζωής. Κατά τη διάρκεια εκείνου του καλοκαιριού, έγραψε τους στίχους πολλών τραγουδιών που οι Doors αργότερα έπαιξαν ζωντανά και ηχογράφησαν σε άλμπουμ όπως το “Moonlight Drive” και το “Hello, I Love You”. Ο Μόρισον και ο Ρέι Μάνζαρεκ, οι οποίοι είχαν γνωριστεί μήνες πριν ως συμφοιτητές κινηματογράφου, αποτέλεσαν τον πυρήνα του συγκροτήματος που σχηματίστηκε εκείνο το καλοκαίρι. Ο Mάνζαρεκ έχει αναφέρει ότι ήταν ξαπλωμένος στην παραλία της περιοχής Βένις του Λος Άνζελες όταν τον συνάντησε ο Mόρισον που περνούσε τυχαία από εκεί. Σε μία συζήτηση τους, ο Μανζάρεκ έπεισε τον Μόρισον να τραγουδήσει τα τραγούδια που του είχε εκμυστηρευτεί ότι γράφει, και εντυπωσιάστηκε προτείνοντας του να φτιάξουν συγκρότημα. Στη συνέχεια, ο κιθαρίστας Ρόμπι Κρίγκερ και ο ντράμερ Τζον Ντένσμορ εντάχθηκαν στο συγκρότημα. Και τα τρία μέλη είχαν ένα κοινό ενδιαφέρον: παρακολουθούσαν προγραμματισμένα μαθήματα του Maharishi Mahesh Yogi την εποχή εκείνη, αλλά ο Mόρισον δεν συμμετείχε σε αυτές τις σειρές μαθημάτων.

Το 1967, οι Doors γνώρισαν επιτυχία μετά την υπογραφή τους με τη δισκογραφική εταιρεία Elektra Records. Το κομμάτι “Light My Fire” έφτασε το νούμερο ένα στα Billboard Hot 100 (από τον Ιούλιο και τον Αύγουστο του 1967). Αργότερα, οι Doors εμφανίστηκαν στο The Ed Sullivan Show, μια δημοφιλή εκπομπή. Ο Εντ Σάλιβαν ζήτησε δύο τραγούδια από τους Doors για την εκπομπή του, το “People Are Strange” και το “Light My Fire”. Οι λογοκριτές του προγράμματος επέμειναν ότι στο τραγούδι “Light My Fire” οι Doors έπρεπε να αλλάξουν τον στίχο “Girl we could not get much higher” που θεωρήθηκε ότι αναφερόνταν σε χρήση ναρκωτικών. Τα μέλη των Doors συμφώνησαν να αλλάξουν τον στίχο σε “girl, we couldn’t get much better”, αλλά κατά τη διάρκεια της ζωντανής μετάδοσης, ο Μόρισον τραγούδησε, είτε σκοπίμως είτε κατά λάθος, τον αρχικό στίχο. Για το λόγο αυτό, το συγκρότημα δεν προσκλήθηκε να εμφανιστεί ξανά στη συγκεκριμένη εκπομπή. Ο Μόρισον ανταποκρίθηκε στον παραγωγό, “Ε φίλε, μόλις παίξαμε το ‘Sullivan Show’.”

Κατά τη χρονιά του 1968, οι Doors είχαν γίνει ένα από τα δημοφιλέστερα συγκροτήματα στην Αμερική. Ο τρίτος δίσκος τους, Waiting for the Sun, έφτασε στην κορυφή των Αμερικανικών τσαρτ, ενώ το σινγκλ “Hello, I Love You” έγινε το δεύτερο και τελευταίο σινγκλ τους να φτάσει το νούμερο ένα. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια εκείνης της περιόδου, ο Μόρισον είχε αναπτύξει έναν εθισμό στο αλκοόλ με αποτέλεσμα την απομάκρυνση από τη μουσική και τις στούντιο ηχογραφήσεις και την μεγαλύτερη εστίαση στην ποίηση και τη κινηματογραφία.

Στις 1 Μαρτίου του 1969, οι Doors εμφανίστηκαν στο “Dinner Key Auditorium” του Μαϊάμι. Ο Μόρισον έφτασε στη συναυλία αργοπορημένα, και ήταν μεθυσμένος κατά τη διάρκεια της ερμηνείας του και προκαλούσε με αισχρολογίες.

Ο Μόρισον κατηγορήθηκε για άσεμνη έκθεση επί σκηνής και ακυρώθηκαν πολλές από τις συναυλίες που ήταν προγραμματισμένες για το επόμενο δίμηνο. Τον Σεπτέμβριο του 1969 σε δίκη για το ίδιο περιστατικό ο Μόρισον καταδικάστηκε σε φυλάκιση 6 μηνών και πρόστιμο 500 δολλαρίων, ενώ αφέθηκε ελεύθερος πληρώνοντας εγγύηση 50.000 δολλαρίων.Το γεγονός επηρέασε βαθμιαίως τον Μόρισον οποίος σκέφτονταν να αποχωρήσει από το συγκρότημα αλλά εν τέλει έμεινε λόγω της επιμονής του Μανζάρεκ. Τα άλλα τρία μέλη του συγκροτήματος έχουν αρνηθεί τους ισχυρισμούς ότι ο Μόρισον επέδειξε τα γεννητικά του όργανα επί σκηνής εκείνη τη μέρα.

Οι βιογράφοι του έχουν αναφερθεί επανειλημμένα σε κάποιους συγγραφείς και φιλοσόφους που επηρέασαν τον τρόπο σκέψης και ίσως και τη συμπεριφορά του Μόρισον.Στην εφηβεία του, ο Μόρισον ανακάλυψε τα γραπτά του Φρίντριχ Νίτσε. Μάλιστα, μετά το θάνατο του Μόρισον, ο Τζον Ντένσμορ υπέθεσε ότι ο νιχιλισμός του Νίτσε σκότωσε τον Τζιμ.

Οι “σκοτεινοί” ποιητές του 18ου και του 19ου αιώνα του κίνησαν το ενδιαφέρον, και ιδιαίτερα ο Βρετανός ποιητής Γουίλιαμ Μπλέικ, καθώς και οι Γάλλοι ποιητές Κάρολος Μποντλέρ και Αρθούρος Ρεμπώ. Οι συγγραφείς της γενιάς μπιτ, όπως ο Τζακ Κέρουακ, επηρέασαν τόσο τις απόψεις και τον τρόπο έκφρασης του Μόρισον, που κατέληξε να θέλει να βιώσει όσα αναφέρονται στο βιβλίο του Κέρουακ On The Road. Ομοίως, βρήκε ενδιαφέροντα τα γραπτά του Γάλλου συγγραφέα Σελίν. Το βιβλίο του Voyage au Bout de la Nuit (Ταξίδι στο Τέλος της Νύχτας) και το βιβλίο του Μπλέικ Οι Μαντείες της Αθωότητας ήταν οι βασικές επιρροές για ένα από τα πρώτα τραγούδια του Μόρισον, “End of the Night.” Τελικά, ο Μόρισον γνώρισε και έγινε φίλος με τον Michael McClure, έναν γνωστό ποιητή μπίτνικ. Ο McClure λάτρεψε τους στίχους του Μόρισον, αλλά τον εντυπωσίασαν περισσότερο τα ποιήματά του, και έτσι τον συμβούλεψε να συνεχίσει να εξασκεί το ταλέντο του.

Ο Μόρισον άρχισε να γράφει στην εφηβεία του. Στο κολέγιο, άρχισε να ενδιαφέρεται πολύ για το θέατρο και την κινηματογραφία.Παρότι ο Μόρισον ήταν πολύ γνωστός τραγουδιστής και στιχουργός, συνάντησε δυσκολίες όταν έψαχνε εκδότη για την ποίησή του. Εξέδωσε μόνος του δυο λεπτούς τόμους το 1969, τους “Κυρίους” και “Τα νέα πλάσματα”. Και τα δυο έργα ήταν αφιερωμένα στην Πάμελα Σούζαν (Κούρσον). Αυτά ήταν τα μόνα γραπτά του που εκδόθηκαν κατά τη διάρκεια της ζωής του.

Ο έρωτας της ζωής του
Ο Μόρισον συνάντησε τη σύντροφο της ζωής του, Πάμελα Κούρσον, πολύ πριν κερδίσει δόξα και χρήματα, κι εκείνη τον ενθάρρυνε να ασχοληθεί περισσότερο με την ποίηση. Κατά καιρούς η Κούρσον χρησιμοποιούσε το επίθετο “Μόρισον” με τη φανερή συγκατάθεση του Τζιμ ή τουλάχιστον χωρίς εκείνος να νοιάζεται που το έκανε.

Η σχέση του Μόρισον και της Κούρσον ήταν θυελλώδης, με συχνούς τσακωμούς και περιόδους χωρισμού. Ο βιογράφος Ντάνυ Σάγκερμαν έχει υποθέσει ότι μέρος των δυσκολιών που είχαν μπορεί να προερχόταν από τη σύγκρουση ανάμεσα στο γεγονός ότι ήθελαν μια ελεύθερη σχέση και τις συνέπειες που είχε η ζωή σε μια τέτοια σχέση.

Το 1970, ο Μόρισον συμμετείχε σε μια κέλτικη νεοπαγανιστική τελετή αρραβώνα-γάμου (handfasting) με τη συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας και κριτικό της ροκ Πατρίτσια Κένελυ, ενώπιον μαρτύρων. Ένας από τους μάρτυρες ήταν πρεσβυτεριανός πάστορας. Το ζευγάρι υπέγραψε ένα έγγραφο όπου δήλωναν ότι ήταν παντρεμένοι, όμως δεν έγινε κάποια από τις απαραίτητες δηλώσεις στην πολιτεία για να έχει ο γάμος νομική ισχύ. Η Κένελυ περιέγραψε τις εμπειρίες της με τον Μόρισον στην αυτοβιογραφία της Strange Days: My Life with and Without Jim Morrison, και σε μια συνέντευξη που περιέχεται στο περιοδικό Rock Wives.

Ο Μόρισον έκανε συχνά σεξ με θαυμάστριες και είχε πολλές σύντομες σχέσεις με διασημότητες, όπως η Νίκο, τραγουδίστρια των The Velvet Underground. Για μια νύχτα ήταν με την Γκρέις Σλικ των Jefferson Airplane, και από καιρό σε καιρό με την, αρχισυντάκτρια του περιοδικού 16, Γκλόρια Στέιβερς ενώ υπάρχουν αναφορές για μία επεισοδιακή συνάντηση με την Τζάνις Τζόπλιν, ενώ ήταν κι οι δυο μεθυσμένοι. Η Τζούντυ Χάντλστον αναπολεί τη σχέση της με τον Μόρισον στο βιβλίο της Ζώντας και πεθαίνοντας με τον Τζιμ Μόρισον. Τον καιρό του θανάτου του, εκκρεμούσαν 20 αγωγές πατρότητας εναντίον του, παρότι κανένας από τους ενάγοντες δεν διεκδίκησε μέρος της περιουσίας, και η μόνη περίπτωση όπου κάποιος δήλωσε δημόσια ότι ήταν παιδί του Μόρισον αποδείχτηκε απάτη.

Πηγή:Wikipedia