Ο Βασίλης Αυλωνίτης υπήρξε ένας από τους πιο αγαπητούς και ταλαντούχους κωμικούς του ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου, αφήνοντας ανεξίτηλο το στίγμα του στην ελληνική κωμωδία.​

Πρώτα χρόνια και είσοδος στο θέατρο

Γεννημένος την 1η Ιανουαρίου 1904 στο Θησείο της Αθήνας, ο Αυλωνίτης προερχόταν από φτωχή οικογένεια με καταγωγή από την Κέρκυρα. Αναγκάστηκε να εργαστεί από μικρή ηλικία, κάνοντας διάφορες δουλειές, όπως σε εργαστήριο κατασκευής τσαντών και άλλες περιστασιακές εργασίες. Μετά την ολοκλήρωση της στρατιωτικής του θητείας, εργάστηκε ως βοηθός σκηνογράφου στο θέατρο «Έντεν» του Θησείου. Η πρώτη του εμφάνιση στη σκηνή το 1924 ήταν μάλλον τυχαία, όταν, μετά από προτροπή του θεατρικού επιχειρηματία Θεόδωρου Σκούρα, ανέβηκε στη σκηνή και κέρδισε το κοινό με το πηγαίο ταλέντο του. ​

Καριέρα στο θέατρο και τον κινηματογράφο

Το επίσημο ντεμπούτο του έγινε λίγους μήνες αργότερα με τον θίασο της Ελένης Ζαφειρίου στο έργο «Ερωτικές Γκάφες». Στη συνέχεια, συνεργάστηκε με διάφορους θιάσους σε οπερέτες και κωμωδίες, ενώ το 1928 συγκρότησε δικό του θίασο και ασχολήθηκε με την επιθεώρηση. Στον κινηματογράφο, η πρώτη του εμφάνιση ήταν το 1929 στην ταινία «Μαρία η Πενταγιώτισσα» του Αχιλλέα Μαδρά. Στη διάρκεια της καριέρας του, συμμετείχε σε περίπου 75 ταινίες, μερικές από τις οποίες έγιναν κλασικές, όπως «Η ωραία των Αθηνών» (1954), «Λατέρνα, Φτώχεια και Φιλότιμο» (1955), «Το Αμαξάκι» (1957) και «Ο Κλέαρχος, η Μαρίνα και ο Κοντός» (1960). ​

Προσωπική ζωή και πάθη

Στην προσωπική του ζωή, ο Αυλωνίτης παντρεύτηκε δύο φορές. Ο πρώτος του γάμος ήταν με την Πόπη, την οποία εγκατέλειψε όταν ερωτεύτηκε μια θαυμάστριά του, με την οποία ταξίδεψε στη Γαλλία. Εκεί γνώρισε την Παναγιώτα Καραπιππέρη, γνωστή ως Γιογιό, με την οποία παντρεύτηκε και απέκτησε δύο παιδιά, τον Γιάννη και την Ελένη. Ένα από τα πάθη του ήταν τα στοιχήματα στον ιππόδρομο, κάτι που συχνά τον έφερνε σε δύσκολη οικονομική κατάσταση, αναγκάζοντάς τον να παίζει σε δευτερεύοντες ρόλους. ​

Το μοιραίο περιστατικό του 1931

Στις 22 Αυγούστου 1931, ενώ έπαιζε στην επιθεώρηση «Κατεργάρα» στο θέατρο «Περοκέ», συνέβη ένα τραγικό περιστατικό. Φανατικός οπαδός των Βενιζελικών εισέβαλε στο θέατρο και άρχισε να πυροβολεί, θεωρώντας ότι η παράσταση σατίριζε τον τότε πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο. Από την επίθεση τραυματίστηκαν θεατές, ενώ ένας τεχνικός του θεάτρου, ο Παναγιώτης Μωραΐτης, σκοτώθηκε. Ο Αυλωνίτης, αν και δεν τραυματίστηκε, έφερε το βάρος αυτού του περιστατικού μέχρι το τέλος της ζωής του, δηλώνοντας ότι θα περνούσαν πολλά χρόνια πριν ξαναβγεί σε αθηναϊκή σκηνή. ​

Τελευταία χρόνια και θάνατος

Η τελευταία του εμφάνιση στον κινηματογράφο ήταν το 1970 στην ταινία «Η Αριστοκράτισσα και ο Αλήτης». Λίγες μέρες μετά την ολοκλήρωση των γυρισμάτων, στις 10 Μαρτίου 1970, ο Βασίλης Αυλωνίτης έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 66 ετών, αφήνοντας πίσω του μια πλούσια κληρονομιά στο ελληνικό θέατρο και κινηματογράφο. ​