“Οι άντρες δεν κλαίνε ” ισχυρίζονται οι θυμόσοφοι του λαού κατασκευάζοντας πρότυπα , αξίες και παραδόσεις. Φυσικά δεν έχουν υπ’ όψιν τους ούτε τις βιολογικές διαφορές των δύο φύλων, ούτε τις ορμόνες της τεστοστερόνης και προλακτίνης που δρουν διαφορετικά σε άντρες και γυναίκες, ως προς την έκφραση των συναισθημάτων αλλά και την εμφάνιση των δακρύων!

Εφορμούνται σίγουρα από την ψευδεπίγραφη κοινωνική αντίληψη, πως στον άντρα δεν επιτρέπεται η συναισθηματική απογύμνωση, πως επιβάλλεται να διατηρεί πάντα την ανδροπρεπή φαντασίωση του άτρωτου αρσενικού, του δυνατού, του απόλυτα ψύχραιμου ανθρώπου, ακόμα και όταν ο ψυχισμός του καταρρέει, η γη χάνεται απ’ τα πόδια του, ο ουρανός επαναστατεί και τον κατακεραυνώνει! Μπορεί να θυμώνει, να αποκωδικοποιεί τις αιτίες, ευθύνες να επιρρίπτει, λύσεις να αναζητά…, αλλά δεν επιτρέπεται το δάκρυ. Φανερώνει αδυναμία που χαρακτηρίζουν θηλυπρεπή άτομα, γυναικεία συμπεριφορά, α δ υ ν α μ ί α…, ανίκανη να υπερασπιστεί την οικογένεια…,ξεχνώντας πως πέρασαν χιλιετίες από την εποχή των σπηλαίων!

Τα δάκρυα όμως ξαλαφρώνουν τον ΑΝΘΡΩΠΟ από τον πόνο, τη θλίψη, την απόγνωση, αποστραγγίζουν τον ψυχισμό του από τοξικές επιδρομές, από…,από…, απ’ της ζωής τ’ απρόοπτα…, δυναμώνουν τη χαρά, αυξάνουν την αισιοδοξία, υποδέχονται τις ευχάριστες εκπλήξεις…,δεν προειδοποιούν για την εμφάνισή τους! ΑΝΘΡΩΠΟΣ και ο άντρας, πώς να στερηθεί τα συναισθήματα που το ανθρώπινο είδος έχει προικιστεί; δακρύζει φυσικά, αλλά η βιολογία του τον οδηγεί απλά να κλαίει με άλλο τρόπο, αλλά πρέπει να κλάψει χωρίς ντροπή, χωρίς να νιώσει λιγότερο άντρας απ’ όσο είναι!

Αυτοί οι ίδιοι που τα αντρικά πρότυπα δημιουργούν, σαν βιώσουν συνθήκες δύσκολες και βρεθούν μόνοι τους στα σκοτεινά, λυγίζουν, πνίγονται στους λυγμούς, χάνονται στα αδιέξοδα των εξελίξεων…, με μόνη έγνοια να μην μειωθεί” ο ανδρισμός τους”, ή η διαστρεβλωμένη αντίληψη για την αντρική αξιοπρέπεια, αρρωστημένο ΕΓΩ μάλλον, και στερούνται έναν λόγο παρηγοριάς, ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη, ένα στοργικό χάιδεμα του κεφαλιού, σιωπές ενσυναίσθησης έστω να τους συντροφεύουν, καταλήγοντας να διατηρήσουν ατσαλάκωτο το φαίνεσθαι, στραγγαλίζοντας την ψυχή τους!

Γιατί τα δάκρυα, εκτός από την ψυχική υγεία που εκφράζουν, γίνονται και γέφυρες ενσυναίσθησης, με βάσεις στέρεες, ανίκητες απ’ την ορμή μιας μπόρας !

Οι συνθήκες της ζωής έχουν αλλάξει, η γνώση έχει προσπεράσει τις προκαταλήψεις, τα στερεότυπα έχουν σπάσει, ας μην περιοριστεί η έννοια ΑΝΤΡΑΣ στα δάκρυα που φανερώνουν τον άνθρωπο και όχι το γένος ! Εξαρτάται φυσικά απ’ την αντίληψη του καθενός για τα στοιχεία που καθορίζουν την μοναδικότητά του και τα στοιχεία που το θηλυκό γένος αναζητά σε κάθε άντρα, γιατί και οι γυναίκες δεν μπορεί να είναι άμοιρες των συνθηκών για την επικράτηση αυτού του αντρικού πρότυπου, που πνίγει διαρκώς τα συναισθήματά του,αλλά επιθυμεί να ξεχειλίζουν στις προσωπικές τους επιθυμίες! Τίποτα δεν έχουν να πάρουν από

άνυδρους ,από συναισθηματικά αφυδατωμένους ανθρώπους, από πρότυπα ξεπερασμένα από την ίδια τη ζωή!

γράφει: Βαγγέλης Γιάννος