«Υπάρχουν μέρες που δεν χωρούν στη λήθη. Η 14η Σεπτεμβρίου είναι μία από αυτές».

Καθιερωμένη με απόφαση της Βουλής των Ελλήνων το 1998, η 14η Σεπτεμβρίου τιμά τη μνήμη των χιλιάδων Ελλήνων της Μικράς Ασίας που ξεριζώθηκαν, σφαγιάστηκαν ή εξαναγκάστηκαν σε φυγή στις αρχές του 20ού αιώνα. Η τραγωδία κορυφώθηκε το 1922 με την Καταστροφή της Σμύρνης, όταν οι φλόγες τύλιξαν την πόλη και ο ελληνισμός της Ιωνίας βίωσε τη δική του «στιγμή μηδέν».

Η μέρα αυτή δεν είναι απλώς ένα μνημόσυνο. Είναι ένας ζωντανός υπενθυμιστής της ιστορικής αλήθειας, της βίας που υπέστησαν οι ελληνικές κοινότητες της Ανατολής, αλλά και της τεράστιας προσφυγικής κληρονομιάς που σφράγισε τη νεότερη Ελλάδα.

Κάθε χρόνο, σε όλη τη χώρα πραγματοποιούνται επιμνημόσυνες δεήσεις, εκδηλώσεις μνήμης και καταθέσεις στεφάνων. Οι απόγονοι των Μικρασιατών, πολιτιστικοί σύλλογοι και η Πολιτεία τιμούν τα θύματα, ενώ ταυτόχρονα υπενθυμίζουν τη σημασία της διατήρησης της μνήμης, απέναντι σε κάθε μορφή λήθης ή παραχάραξης της ιστορίας.

Η 14η Σεπτεμβρίου είναι μια μέρα σιωπής, περισυλλογής και τιμής. Για να θυμόμαστε όχι μόνο το τέλος μιας εποχής, αλλά και την αρχή μιας νέας: εκείνης που οι πρόσφυγες έφεραν μαζί τους, πλούτισαν τον τόπο και έγιναν αναπόσπαστο κομμάτι της ελληνικής ταυτότητας.