Είμαι
η μάνα και ο πατέρας μου: αυστηροί
είμαι και δάκρυα και συγγνώμη και βροχή
αγάπη που θέλει μα δεν γνωρίζει
είμαι παιδί που τρώει και δεν χορταίνει
το δίκαιο, το άδικο
η χώρα είμαι που με έδιωξε
κι εκείνη που με καλοδέχτηκε
– πάντα σαν ξένη –
είμαι τα δέντρα ανθισμένα
και γυμνά
προ πάντων όλα εκείνα που ξεχάστηκαν
λήθη είμαι
την αντιστρέφω γίνεται θηλή
βυζαίνω το άγνωστο
το μέγα θήτα το αναπότρεπτο
είμαι

Μαρία Λεμεσού