Η φωνή της πέτρας
τα ορφανά κοχύλια
των ονείρων μας
μου είναι δύσκολο
– όσο μεγαλώνω –
σχεδόν αδύνατο
να κλάψω
γι’ αυτό συχνά
πάω στη θάλασσα
η φωνή της πέτρας
εσύ που δεν θα επιστρέψεις
η λαχτάρα μου
ψάρι με φύκια
και φτερά
στο βυθό

Μαρία Λεμεσού