Στη συναυλία μνήμης στο Καλλιμάρμαρο για τα θύματα της τραγωδίας στην Τέμπη.

Χιλιάδες άνθρωποι – 39.000 παρόντες και πάνω από 42.000 συνδεδεμένοι διαδικτυακά – συμμετείχαν σε ένα συγκινητικό κάλεσμα για δικαιοσύνη και αλληλεγγύη. Καλλιτέχνες όπως ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, η Τάνια Τσανακλίδου, ο Φοίβος ​​Δεληβοριάς και άλλοι έδωσαν τις φωνές τους με το κοινό σε τραγούδια που έγιναν σύμβολα μνήμης και κάλεσμα σε δράση για να αποδοθεί δικαιοσύνη στους.

Η βραδιά ξεκίνησε με τον Λουδοβίκο των Ανωγείων, ο οποίος συγκίνησε το κοινό με ένα τραγούδι που έγραψε την επομένη της τραγωδίας. Με τίτλο “Το πικραμύγδαλο της Μάρτη,” αφιέρωσε τους στίχους του στους αδικοχαμένους, ενώ η ατμόσφαιρα στο κατάμεστο στάδιο αποτύπωσε την έντονη συγκίνηση.

Στη συνέχεια, οι «Κοινοί Θνητοί» με τον Δημήτρη Μυστακίδη ανέβηκαν στη σκηνή, αναφέροντας το κοινωνικό και πολιτικό φορτίο της τραγωδίας. Τα τραγούδια τους τόνιζαν την υποστήριξη προς τους λαούς που βιώνουν την καταπίεση.

Ο Φοίβος ​​Δεληβοριάς εξέφρασε την οργή του για την αδιαφάνεια γύρω από τη διαχείριση της τραγωδίας, αφιερώνοντας το κομμάτι “Απόψε είμαι κοντά σου” στους γονείς και συγγενείς που αναζητούν απαντήσεις. Τα λόγια του «Η δικαιοσύνη κυλάει από τα μάτια μας» απηχούσαν την αίσθηση αδικίας που διακατέχει την κοινωνία, ενώ το κοινό ανταποκρίθηκε.

Η Τάνια Τσανακλίδου, με βαθιά συγκίνηση, αφιέρωσε τα τραγούδια της στους χαμένους της βραδιάς, τονίζοντας πως «δεν θα ησυχάσουμε ποτέ αν οι ένοχοι δεν πάνε φυλακή». Η βραδιά αποκτούσε διαρκώς νέο βάθος με τις ερμηνείες της, γεμάτες αλληγορικές αναφορές στην ανάγκη κοινωνικής ευθύνης και ενότης.

Αργυρότερα, ο Σωκράτης Μάλαμας και η Ιουλία Καραπατάκη τόνισαν την ανάγκη για αλλαγή, αφιερώνοντας τα τραγούδια τους “Για την Ελλάδα” και “Η κοιλάδα των Τεμπών” στους ανθρώπους που χάθηκαν, ενώ το κοινό, σημείωσε τους φακούς των κινητών του, φώτισε το Καλλιμάρμαρο. σε μια συγκινητική ένδειξη αλληλεγγύης.

Η συναυλία έκλεισε με τον Θανάση Παπακωνσταντίνου, που αφιέρωσε τη βραδιά στα θύματα, λέγοντας συγκινημένος, «Μακάρι να ζούσαν και να μη χρειαζόταν αυτή η συναυλία». Μέσα από τα τραγούδια του, όπως το “San Michele” και τον επίλογο με το τραγούδι “Πεχλιβάνης”, το κοινό άφησε μια υπόθεση για δικαιοσύνη και μνήμη που δεν θα σβήσει.

Ήταν μια βραδιά που ένωσε όλη την Ελλάδα, σύμβολο αγάπης, αλληλεγγύης και αποφασιστικότητας για έναν κόσμο όπου τέτοιες τραγωδίες.