Η 1η Μαΐου είναι αφιερωμένη σε δύο μεγάλους συμβολισμούς: από τη μία, είναι η γιορτή της Άνοιξης και των λουλουδιών, και από την άλλη, είναι η ημέρα τιμής των εργατικών αγώνων, με ρίζες στις αιματηρές εξεγέρσεις του Σικάγου το 1886. Εκείνη τη χρονιά, χιλιάδες εργάτες βγήκαν στους δρόμους ζητώντας το οκτάωρο – «οχτώ ώρες δουλειά, οχτώ ώρες ανάπαυση, οχτώ ώρες ύπνο» – όμως βρέθηκαν αντιμέτωποι με βίαιη καταστολή, δεκάδες νεκρούς και μαζικές συλλήψεις. Παρά τις απώλειες, το αίμα τους έβαλε τα θεμέλια για να αναγνωριστεί η Πρωτομαγιά διεθνώς ως Ημέρα του Εργάτη.

Στη Γαλλία, η ημέρα αυτή έχει καθιερωθεί ως επίσημη αργία, με παραδοσιακές διαδηλώσεις και πορείες υπέρ των εργατικών δικαιωμάτων. Στην Ελλάδα, οι πρώτες εργατικές κινητοποιήσεις ξεκίνησαν στα τέλη του 19ου αιώνα, κυρίως από τους καπνεργάτες, με αποκορύφωμα τα γεγονότα του Μαΐου του 1936 στη Θεσσαλονίκη, όπου οι διαδηλώσεις κατεστάλησαν βίαια, αφήνοντας πίσω τους νεκρούς, ανάμεσά τους τον Τάσο Τούση, που έγινε σύμβολο της θυσίας. Ακόμη και στη σύγχρονη Ελλάδα, η Πρωτομαγιά παραμένει ημέρα έντονης διαμαρτυρίας, όπως φάνηκε στις μεγάλες πορείες του 2010 ενάντια στις οικονομικές μεταρρυθμίσεις.

Η Πρωτομαγιά γιορτάζεται σε όλον τον κόσμο: από την Αλγερία και την Αίγυπτο, μέχρι την Κένυα και τη Βραζιλία, οι εργαζόμενοι τιμούν την ημέρα με απεργίες, διαδηλώσεις και διεκδικήσεις. Στην Κίνα και την Ταϊβάν, αποτελεί επίσημη αργία, ενώ σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες όπως το Βέλγιο, τη Βουλγαρία και τη Δανία, η ημέρα συνοδεύεται από εορτασμούς, συγκεντρώσεις και πολιτικές ομιλίες.

Η Πρωτομαγιά λοιπόν δεν είναι μόνο μια μέρα ξεκούρασης ή ανοιξιάτικης χαράς. Είναι μια υπενθύμιση των θυσιών και των κατακτήσεων που άλλαξαν την καθημερινότητα των εργαζομένων σε ολόκληρο τον πλανήτη – ένας σταθμός μνήμης αλλά και διαρκούς αγώνα για ισότητα, δικαιοσύνη και ανθρώπινα δικαιώματα.