Ο Γιάννης Ρίτσος υπήρξε ένας από τους πιο εμβληματικούς Έλληνες ποιητές του 20ού αιώνα, αφήνοντας πίσω του ένα τεράστιο και πολυδιάστατο έργο.

Γεννημένος την Πρωτομαγιά του 1909 στη Μονεμβασιά, σε μια εύπορη οικογένεια, βίωσε από μικρός πολλές τραγωδίες: τον θάνατο της μητέρας και του αδελφού του, οικονομική καταστροφή, αλλά και τη δική του μάχη με τη φυματίωση. Όλα αυτά τον σημάδεψαν και διαμόρφωσαν τον βαθιά ανθρώπινο και κοινωνικά ευαίσθητο χαρακτήρα του.

Η ποίηση για τον Ρίτσο ήταν καταφύγιο αλλά και όπλο. Το πρώτο του έργο, Τρακτέρ (1934), ακολούθησε το εμβληματικό Επιτάφιος (1936), εμπνευσμένο από μια μητέρα που θρηνούσε το νεκρό παιδί της στις διαδηλώσεις των καπνεργατών στη Θεσσαλονίκη. Το ποίημα έγινε σύμβολο λαϊκού πόνου και ελπίδας, ιδιαίτερα όταν το μελοποίησε ο Μίκης Θεοδωράκης δεκαετίες αργότερα.

Πολιτικά ενεργός, μέλος του ΚΚΕ, ο Ρίτσος υπήρξε διωκόμενος σε διάφορες περιόδους: εξορίστηκε στον Εμφύλιο, διώχθηκε στη χούντα, φυλακίστηκε. Παρ’ όλα αυτά, ποτέ δεν αρνήθηκε τις ιδέες του ούτε σταμάτησε να γράφει για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, την αλληλεγγύη και την κοινωνική δικαιοσύνη. Από το Ρωμιοσύνη μέχρι τη Σονάτα του Σεληνόφωτος (που του χάρισε το Α΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης το 1956), ο Ρίτσος χτίζει ένα σύμπαν γεμάτο μνήμη, όραμα και πίστη στη δύναμη του ανθρώπου.

Μετά την πτώση της χούντας, το έργο του αναγνωρίστηκε καθολικά στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Το 1977 του απονεμήθηκε το Βραβείο Λένιν για την Ειρήνη – μια από τις σημαντικότερες διεθνείς διακρίσεις της εποχής. Ο Ρίτσος πέθανε το 1990, αφήνοντας πίσω του ένα έργο που εξακολουθεί να εμπνέει: ένας ύμνος στον αγώνα, στο φως και στην περηφάνια του λαού. Οι στίχοι του, όπως το αθάνατο «αυτά τα πρόσωπα δε βολεύονται παρά μόνο στον ήλιο», αντηχούν ως σήμερα στις καρδιές όλων εκείνων που παλεύουν για έναν πιο δίκαιο κόσμο.

Βραβεύσεις

• Πρώτο Κρατικό Βραβείο ποίησης “Η Σονάτα του σεληνόφωτος” (1956)
• Μέγα διεθνές βραβείο ποίησης (Βέλγιο, 1972)
• Διεθνές βραβείο “Γκεόργκι Δημητρώφ” (Βουλγαρία, 1975)
• Μέγα βραβείο ποίησης “Αλφρέ ντε Βινύ” (Γαλλία, 1975)
• Διεθνές βραβείο “Αίτνα-Ταορμίνα” (Ιταλία, 1976)
• Βραβείο Ειρήνης του Λένιν (ΕΣΣΔ, 1977)
• Διεθνές βραβείο “Μποντέλο” (1978)