«Μια σταλιά άνθρωπος, αλλά κατάφερε να ανοίξει χώρο για εμάς» – Eνα αντίο στην Κάρι Μπράντσο

Οκτώ γυναίκες αποχαιρετούν την ηρωίδα που ενσάρκωσε η Σάρα Τζέσικα Πάρκερ και έγινε σύμβολο μιας εποχής, καθώς και τη σειρά Sex and the City, που έφερε τηλεοπτική επανάσταση

Μια γυναίκα κάθεται στο διαμέρισμά της, στην άνω ανατολική πλευρά της Νέας Υόρκης. Eνα διαμέρισμα που, αντικειμενικά, δεν θα μπορούσε να διατηρήσει οικονομικά, κάποια που γράφει εβδομαδιαία στήλη για το σεξ σε μια εφημερίδα. Η Κάρι Μπράντσο πληκτρολογεί στον υπολογιστή της, γράφοντας για τις εκατοντάδες – ή μάλλον, τις χιλιάδες – αναγνώστριες που ψάχνουν τον έρωτα στο Μανχάταν. Και ξαφνικά, ένα ερώτημα διαπερνά το μυαλό της: γιατί υπάρχουν τόσες υπέροχες, ανύπαντρες γυναίκες – αλλά όχι αντίστοιχα υπέροχοι, ανύπαντροι άνδρες;

Αυτή ήταν η εναρκτήρια σκηνή του «Sex and the City», της τηλεοπτικής ρομαντικής κομεντί με κοινωνικές και πολιτισμικές αποχρώσεις, που προβλήθηκε για πρώτη φορά στις 6 Ιουνίου του 1998, στο αμερικανικό δίκτυο του HBO. Τα υπόλοιπα… ήταν ιστορία.

Βασισμένο στο μυθιστόρημα της Κάντας Μπούσνελ, για τη ζωή και τον έρωτα στη Νέα Υόρκη του 20ού αιώνα, το πρότζεκτ του Ντάρεν Σταρ εξελίχθηκε γρήγορα σε ένα πολιτισμικό φαινόμενο που ξεπέρασε κατά πολύ τις προσδοκίες μιας «γυναικείας» τηλεοπτικής σειράς. Με φόντο το πολύχρωμο, γοητευτικό αλλά και απαιτητικό «Μεγάλο Μήλο», το «Sex and the City» έδωσε φωνή σε έναν τύπο πρωταγωνίστριας που μέχρι τα τέλη του 1990 δεν είχε εμφανιστεί στη μυθοπλασία – πόσο μάλλον στη ζώνη υψηλής τηλεθέασης (prime time). Ηταν ανεξάρτητη, επαγγελματικά επιτυχημένη, σεξουαλικά απελευθερωμένη και αγαπητή στον κοινωνικό της κύκλο, που αποτελούσαν κυρίως οι φίλες της, τις οποίες θεωρούσε οικογένεια.

Μέσα από τις ιστορίες της, η Κάρι άνοιξε δημόσιο διάλογο για θέματα που δεν συζητιούνταν εύκολα –όπως η σεξουαλικότητα, η ανεξαρτησία, οι σχέσεις μεταξύ γυναικών– προσφέροντας μια φρέσκια, ειλικρινή και χιουμοριστική ματιά στην καθημερινότητα και τις επιθυμίες της ζωής.

Το 2004, εκατομμύρια θεατές αποχαιρέτησαν τους χαρακτήρες μιας σειράς που επί χρόνια είχε γίνει η αγαπημένη τους παρέα. Δεν γνώριζαν, όμως, ότι λίγο αργότερα οι ηρωίδες θα επέστρεφαν για να συνεχίσουν την ιστορία τους μέσα από δύο ταινίες, που κυκλοφόρησαν το 2008 και το 2010 αντίστοιχα.

Και μετά, ήρθε το «And Just Like That», το σίκουελ που μας σύστησε ξανά την Κάρι, τη Μιράντα και τη Σάρλοτ στην ηλικία των 50. Η σειρά της πλατφόρμας του HBO εξερεύνησε τις προκλήσεις, τις αλλαγές και τις συγκινήσεις που φέρνει η μεσαία ηλικία. Τρεις σεζόν μετά, το πρότζεκτ ολοκληρώνεται, κλείνοντας έναν ακόμη κύκλο στην ιστορία της Κάρι.

Λίγο πριν τους (οριστικούς;) τίτλους τέλους, οκτώ γυναίκες γράφουν το δικό τους «αντίο» σε ένα ταξίδι που τις σημάδεψε και μέσα από την Κάρι, τη Μιράντα και τη Σάρλοτ, μίλησε σε χιλιάδες άλλες.

Λίνα Γιάνναρου, δημοσιογράφος
Εγραφε για σεξ και οργασμούς, την εποχή που μια νέα δημοσιογράφος στην Αθήνα έκρυβε τη σερβιέτα στο μανίκι για να πάει στην τουαλέτα (ακόμα το κάνει). Εγραφε σε πρώτο πρόσωπο σε εφημερίδα, όταν ο προσωπικός τόνος θεωρούνταν ακόμα του διαβόλου στους κάτω των 65 (τώρα φτάσαμε στο άλλο άκρο). Εγραφε για την αγάπη και την επιθυμία, τον φόβο της δέσμευσης και το δικαίωμα στην επιλογή, τη στιγμή που όταν έγραφες για φεμινισμό στα early 2000s άκουγες πηχτά γελάκια στο newsroom. Φορούσε κυριολεκτικά ό,τι ήθελε σε ένα επάγγελμα με ασφυκτικό dress code για τις γυναίκες («δεν θα ξαναέρθεις έτσι ντυμένη στη δουλειά» είχα ακούσει μια φορά). Αγαπούσε τα παπούτσια και τον ρομαντισμό και τα όμορφα πράγματα χωρίς να φοβάται μήπως ακουστεί χαζή ή ανάλαφρη. Εκλεινε τη στήλη της αφήνοντας ανοιχτό ένα ερώτημα, μια εποχή που κυριαρχούσαν τα θέσφατα. Μια σταλιά άνθρωπος, αλλά κατάφερε να ανοίξει χώρο για εμάς.

Σοφία Σιονίδου, δικηγόρος
Ηταν κάτι παραπάνω από χαρακτήρας σε μια σειρά. Η Κάρι Μπράντσο υπήρξε σύμβολο για κάθε γυναίκα που αναζητούσε τη φωνή, το στιλ και την ελευθερία της. Εχοντας απαράμιλλη αισθητική, έγραφε ιστορία με κάθε της εμφάνιση. Σχεδόν δύο δεκαετίες αργότερα, το στιλ της παραμένει ζωντανό, ανεπιτήδευτο και απόλυτα επίκαιρο.

Ομως η Κάρι δεν ήταν μόνο μόδα. Ηταν η ενσάρκωση της σύγχρονης γυναίκας: ανεξάρτητη, ευάλωτη, αντιφατική. Υπέρμαχος της φιλίας, αθεράπευτα ρομαντική, πάντα έτοιμη να αφεθεί στον έρωτα, ακόμα κι αν αυτό σήμαινε να πληγωθεί.

Ισως γι’ αυτό εμπνέει ακόμα. Γιατί υπήρξε αυθεντική.

Και κάπως έτσι, με ένα little black dress, aviator γυαλιά και mules, συνεχίζει να τρέχει στους δρόμους της Νέας Υόρκης, κρατώντας στο χέρι ένα Cosmopolitan γελώντας με τις φίλες της (πόσο θα ήθελα να είμαι εγώ αυτή έστω για μια σκηνή).

Η Κάρι δεν ήταν απλώς ένα It girl. Ηταν –και είναι– ένα statement.

Ηλιάνα Μάγρα, δημοσιογράφος
Μπήκε στη ζωή μου λίγο μετά τα 14, όταν η αδερφή μου αγόρασε τη συλλεκτική ροζ κασετίνα με τα dvd του «Sex and the City». Εκείνο το καλοκαίρι, με δυο φίλους περάσαμε ατελείωτες ώρες καταβροχθίζοντας τα επεισόδια. Ταυτίστηκα γρήγορα με την Κάρι Μπράντσο. Αγαπούσα τη γραφή και τα ψηλοτάκουνα, κι είχα ένα ρομάντσο με ένα, λίγο μεγαλύτερο, αγόρι που αρχίσαμε να φωνάζουμε Mr. Big.

Οι ρόλοι κόλλησαν για χρόνια. Ενιωθα Κάρι όταν κάποτε έδωσα το χαρτζιλίκι μου για να αποκτήσω μια συλλεκτική Vogue (“It fed me more”), κι αργότερα μια δαντελένια ομπρέλα ήλιου, κι ένα ζευγάρι παπούτσια που φορούσε κι εκείνη. Οταν έγραφα καπνίζοντας Marlboro lights, και παραγγέλναμε με τις φίλες μου Κοσμοπόλιταν σε μπαρ που δεν θύμιζαν καθόλου το Μανχάταν.

Μεγαλώνοντας όμως, μου φάνηκε συναισθηματικά ανώριμη, εγωκεντρική, σπάταλη κι επιφανειακή. Τοξική! Στο «And Just Like That», τη μίσησα, κι απαρνήθηκα και την περασμένη μου αγάπη, την αρχική σειρά.

Πρόσφατα, την επισκέφτηκα ξανά. Ηταν σαν να βρίσκεις μια παλιά φίλη. Τώρα που πλησιάζω την ηλικία της Κάρι όταν την πρωτογνωρίζουμε, δεν τη βλέπω πια σαν είδωλο ή τέρας. Την είδα ως ένα χαρακτήρα ανθρώπινο, μιας σειράς που πάνω από όλα δεν μιλούσε για τη μόδα, τους άντρες, και το σεξ, αλλά για τη γυναικεία φιλία και για το θάρρος να είσαι ο ατελής, και ταυτόχρονα θαυμάσιος, εαυτός σου. Παρότι η Κάρι Μπράντσο είναι πια παρελθόν, αυτό θα είναι για πάντα επίκαιρο.

Μαρίνα Καρπόζηλου, δημοσιογράφος
Στις αρχές των 00s ήμουν φοιτήτρια και νέα στον κόσμο του dating. Ο άγραφος κανόνας τότε υπαγόρευε «όχι σεξ πριν από το τρίτο ραντεβού» και «ποτέ μην αποκαλύπτεις με πόσους έχεις πάει, πάντα να λες λιγότερους». Το «Sex and the City» ήρθε και τίναξε στον αέρα όλες αυτές τις «ευπρεπείς» σιωπές: μίλησε για το σεξ χωρίς ενοχές, για το να μη θέλεις παιδιά αλλά να θέλεις πανάκριβα 12ποντα, για τον καρκίνο του μαστού (που στην Ελλάδα ακόμα δεν τολμούσαμε να προφέρουμε), αλλά και για τη φιλία ως σταθερά ζωής. Η Κάρι Μπράντσο –με το λάπτοπ στο περβάζι και τα εμβληματικά outfits– δεν ήταν απλώς χαρακτήρας, ήταν σημείο αναφοράς. Επηρέασε μια ολόκληρη γενιά γυναικών, ίσως λίγο περισσότερο εμάς που γράφαμε, και που νομίσαμε για μια στιγμή ότι η γνώμη μας έχει μεγαλύτερη σημασία απ’ όση είχε. Σήμερα, όμως, η Κάρι του «And Just Like That»… μοιάζει αποσυνδεδεμένη από τον κόσμο γύρω της, χωρίς την τόλμη που κάποτε την έκανε ξεχωριστή. Αντίο, Κάρι. Αν θες, στείλε μας πίσω τη Σαμάνθα.

Στέλλα Καλλέ, εκπαιδευτικός – συγγραφέας
Ακόμη κι αν έχουν περάσει τόσα πολλά χρόνια από την προβολή του πρώτου επεισοδίου, θα έβλεπα τη σειρά σε επανάληψη πολύ ευχάριστα γιατί παραμένει άκρως επίκαιρη και φεμινιστική. Είναι η πρώτη σειρά που δείχνει τον κόσμο μέσα από τα μάτια των γυναικών, πώς ήταν δυνατόν να μην ταυτιστούμε μαζί τους; Είναι η σειρά που μας έκανε να αγαπήσουμε τη μόδα, όπως αυτή αναδεικνύεται από την Κάρι.

Οι πρωταγωνίστριες, παρόλο που παρουσιάζουν ένα lifestyle που απέχει κατά πολύ από την ελληνική πραγματικότητα, έχουν ένα σοβαρό πλεονέκτημα: είναι αληθινές. Με ελαττώματα, με λάθη, με ατέλειες. Κι αυτό ακριβώς ήταν για μένα ο λόγος που αγάπησα τόσο το «Sex and the City». Δεν παρουσιάζει μια ωραιοποιημένη ζωή, μια συντροφική σχέση χωρίς προβλήματα ή τον γάμο ως τη μοναδική επιβεβλημένη επιλογή για το γυναικείο φύλο. Παρουσιάζει τον κόσμο που ζούμε, τις σχέσεις που κάνουμε, τις ανασφάλειες που έχουμε. Παρουσιάζει τη δική μας αλήθεια.

Ευδοκία Λελεδάκη, δημοσιογράφος
Τώρα που το «And Just Like That» πλησιάζει στο τέλος του, μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι αυτό το σίκουελ όχι μόνο δεν κατάφερε να «αγγίξει» την αίγλη της original σειράς, αλλά κατέστρεψε και αρκετούς από τους βασικούς χαρακτήρες του SATC (Mr Big, Σαμάνθα, Μιράντα κ.ά.). Ωστόσο, έδωσε μία φυσική συνέχεια στη ζωή της κεντρικής ηρωίδας του. Παρακολουθήσαμε την Κάρι Μπράντσο να μεγαλώνει, να «χάνει» τον σύζυγό της, να βυθίζεται στο πένθος, να κάνει νέες φιλίες και να αφήνει τη στήλη της για να ασχοληθεί με το podcasting.

Και μπορεί τα τελευταία χρόνια να έγινε μία προσπάθεια αποδόμησης της προσωπικότητάς της μέσα από τα σόσιαλ μίντια, με χρήστες να την αποκαλούν «εγωκεντρική» και «τοξική», αλλά η αλήθεια είναι ότι η ίδια υπήρξε ένας από τους πιο ενδιαφέροντες γυναικείους χαρακτήρες της σύγχρονης αμερικανικής τηλεόρασης· με τα ελαττώματά της, τις απιστίες της, τις «εκρήξεις» της, τις σπατάλες της, τις αδυναμίες της, τα λάθη της – όπως άλλωστε κάθε γυναίκα που ζει.

Πρόσφατα, η Σάρα Τζέσικα Πάρκερ αποχαιρέτησε με συγκινητικά λόγια τον εμβληματικό της ρόλο, ύστερα από 27 ολόκληρα χρόνια. Εντούτοις εμείς δεν θα το κάνουμε, καθώς θα συνεχίσουμε για πολύ καιρό ακόμη να παρακολουθούμε τις επαναλήψεις της αγαπημένης μας σειράς.

Ξένια Κουναλάκη, δημοσιογράφος
Μου κάνει εντύπωση η εξιδανίκευση της Κάρι. Είναι τελείως συντηρητική, μέτρια δημοσιογράφος life style (σήμερα το ChatGpt γράφει καλύτερα) δεν έχει τίποτα το φεμινιστικό ή απελευθερωτικό ως προσωπικότητα. Σέρνεται πίσω από τον Mr Big που την βασανίζει και κάνει κωλοτούμπες για ένα Μανόλο στιλέτο. Είναι τώρα ωραίο πρότυπο γυναίκας αυτό; Αντίθετα η Σαμανθα είναι badass κυνηγός της ηδονής που δε δίνει δεκάρα για τις κοινωνικές προσδοκίες και συμβάσεις, κάνει σεξ για το σεξ κι όταν ερωτεύεται παραξενεύεται. Επίσης αντιμετωπίζει τον καρκίνο στο στήθος της με χιούμορ, τόλμη κι αισιοδοξία σε μια εποχή που δεν τολμούσαμε να πούμε ούτε τη λέξη.

Νίνα Μαρία Πασχαλίδου, δημοσιογράφος
Ανήκω σε αυτές που αγαπούν να μισούν την Κάρι. Ποτέ δεν συμπάθησα αυτήν την μέτρια αρθρογράφο – και μετέπειτα συγγραφέα. Μια γυναίκα που έκανε κριτική σε όλα, εκτός από τον εαυτό της, και που πάλευε να ικανοποιήσει την μοναξιά της μέσα από την απληστία της, με αμέτρητα dates, Μανόλο Μπλάνικ γόβες στιλέτο και άφθονα κακεντρεχή σχόλια για όλα και όλους.

Αυτό που όμως με εκνεύριζε πιο πολύ ήταν ο βαθύς συντηρητισμός της, η
εμμονή της στην αναζήτηση του πρίγκιπα των παραμυθιών τον οποίο και προσπάθησε απεγνωσμένα να συναντήσει στο πρόσωπο του alpha-male Mr. Big, ή του ανεπαρκή και ξενέρωτου Εϊνταν. Γι’ αυτό και η δολοφονία, ή ίσως και αυτοκτονία του χαρακτήρα της Κάρι Μπράντσο, στον τελευταίο κύκλο της σειράς, όπου το σενάριο πασχίζει να έρθει σε επαφή με την σύγχρονη πραγματικότητα και τα σημερινά πρότυπα, είναι μάλλον πανάκεια.

Η Κάρι ήταν πάντοτε η γυναίκα που δεν θα ήθελα ποτέ να γίνω. Πνιγμένη στην αβάσταχτη ελαφρότητα του επιβεβλημένου καταναλωτισμού και νεοϋορκέζικου καθωσπρεπισμού, με βικτωριανά φουρό αναμιγμένα με coctails μέσα στη ζάχαρη, και έναν αέρα Μαρίας Αντουανέτας που δίνει χρήματα στα παιδάκια της Αφρικής, άγγιζε πάντοτε τα όρια του κριντζ, δηλαδή μου προκαλούσε πάντοτε αμηχανία.

Τα τελευταία χρόνια άλλωστε η αμερικανική τηλεόραση μας έχει χαρίσει αμέτρητες ηρωϊδες, ευάλωτες, τσαλακωμένες, πολύπλοκες με σοβαρά διλλήματα. Γυναίκες που επιβιώνουν μόνες, χωρίς άντρες, ή και γυναίκες, που ζουν στο ζενίθ, κάνουν λάθη, μετανιώνουν ή και όχι, γυναίκες που δεν τα ξέρουν όλα, και καμιά φορά ντύνονται και άθλια, με τις οποίες ταυτιστήκαμε.

Η ηρωίδα στο «And Just Like That», μέσα στην σοβαροφάνεια της, και την ωρίμανση της ηλικίας της, ακόμη και με τις ρυτίδες χαραγμένες στο μέτωπο της, χάνει ακόμη και αυτό για το οποίο έγινε κάπως συμπαθητική, την ανεμελιά της. Η Κάρι δεν χαμογελάει πια. Και ούτε ακόμη και η ίδια η Σαμάνθα, αν ποτέ εμφανίζονταν δεν θα μπορούσε να κάνει το χειλάκι της να σπάσει. Γιατί η Κάρι είναι βαθιά δυστυχισμένη και χρήζει ψυχοθεραπείας.

πηγή:kathimerini.gr