Η Ελλάδα δεν φημίζεται μόνο για το κρασί και το ούζο της. Στις γειτονιές και τα χωριά υπήρχε κάποτε ένας ολόκληρος κόσμος από παραδοσιακά ποτά, που σιγά σιγά χάθηκαν ή έμειναν μόνο σε τοπικές μνήμες. Γεύσεις μοναδικές, φτιαγμένες με φρούτα, βότανα και μέλι, που έδιναν άλλο χρώμα στις γιορτές και στα σπίτια.

Κυδωνόκρασο

Από τα πιο παλιά ποτά, φτιαγμένο με κυδώνια που ζυμώνονταν με κρασί ή τσίπουρο. Σερβιριζόταν σε γιορτές και θεωρούνταν «ζεστό» ποτό για τον χειμώνα.

Μελόκρασο

Ο συνδυασμός κρασιού και μελιού – κάτι σαν τον πρόγονο των σημερινών λικέρ. Το έπιναν σε συμπόσια και σε θρησκευτικές τελετές, αλλά και ως «φάρμακο» για τον λαιμό και το στήθος.

Ρακή με βότανα

Στην Κρήτη, στη Μάνη αλλά και αλλού, η απλή ρακή γινόταν «βότανο» όταν έμπαιναν μέσα δίκταμο, θυμάρι ή φλούδες πορτοκαλιού. Κάθε σπίτι είχε τη δική του μυστική συνταγή.

Παλιά λικέρ

Πριν γίνουν μόδα τα εισαγόμενα, κάθε ελληνικό σπίτι έφτιαχνε λικέρ: λικέρ μανταρίνι, κανέλα, καρυδάκι. Συνήθως φυλαγόταν για τις επισκέψεις, σε μικρά ποτηράκια, σαν «καλωσόρισμα».

Γιατί να τα ξαναθυμηθούμε;
Γιατί αυτά τα ποτά δεν ήταν μόνο γεύσεις, αλλά τρόποι ζωής. Έδεναν τις οικογένειες γύρω από το τραπέζι, έδιναν παρηγοριά τον χειμώνα και συμβόλιζαν φιλοξενία. Ίσως ήρθε η ώρα να ξαναγεμίσουν τα ποτήρια μας με λίγη από αυτή τη χαμένη μαγεία.