Ο έμπειρος σκηνοθέτης  χρίζει πρώτο γυναικοκατακτητή ένα δημοφιλή ζεν πρεμιέ.

Δεν του ξέφυγε καμία, δηλώνει ο Δαλιανίδης. Στην τέχνη αλλά και στη ζωή. Ήταν γόης ο άνθρωπος και γοήτευε χωρίς να καταβάλει καμία ιδιαίτερη προσπάθεια. Γόης και ευγενής, ωραίος και ευγενής, συμπαθής ακριβώς γιατί ήταν ευγενής. Και το άλλο: εχέμυθος. Ό,τι ακριβώς δηλαδή είναι ένας κύριος. Γύριζα μια σκηνή κι εκείνος μπανταρισμένος με γύψους και γάζε, ύστερα από ένα [υποτιθέμενο] δυστύχημα, κειτόταν σ’ ένα δωμάτιο νοσοκομείου.

Και συνεχίζει ο Δαλιανίδης Τον συστήνω με την ηθοποιό που θα έκανε την ιατρό. Τα φώτα σβήνουν (έχουμε ξανά μπλακ άουτ) κι όταν ξανάρχεται το ρεύμα κι ανάβουν σε δυο λεπτά, ξαφνικά, τα φώτα, η ιατρός-ηθοποιός ήταν στην αγκαλιά του Αλέκου. Τέτοιος γόης. Γνωριστείτε-φιληθείτε-τελειώσατε. Κι όλα αυτά σαν ένα ευγενικό και ντροπαλό παιδί, όπως ντροπαλό παιδί ήταν σε κάθε του εκδήλωση ο Αλέκος Αλεξανδράκης.

Το παρόν απόσπασμα περιέχεται στην αυτοβιογραφία του Γιάννη Δαλιανίδη που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Καστανιώτη με τίτλο: «Ο κινηματογράφος, τα πρόσωπα κι εγώ».