Αδέσποτο ποίημα…
……πάντα προτιμούσα το σούρουπο….
Η νύχτα ήταν ..το αποτέλεσμα και γω ήθελα να είμαι στο ενδιάμεσο….
…ποτέ θλιμμένος μα ούτε και χαρούμενος….
…..τίποτα απόλυτο…
Τίποτα δεδομένο…..
….πάνω στην ισσαλο γραμμή…να φλερτάρω ποτέ με τον ουρανό και πότε με την θάλασσα
..τι νόημα θα είχε…άραγε μια ακλόνητη αλήθεια για τα πράγματα;;
Ενώ αυτός…ο αμαρτωλός γλυκός υπαινιγμός..που αφήνει εκκρεμότητες….με γεμίζει….με λαχτάρα προσδοκίας…
……
…….με τρομάζει το πάντα…
Το άσπρο και το μαύρο..
Ο φτωχός και ο πλούσιος…
…..
……πάντα προτιμούσα το σούρουπο…
Να βλέπω τον δισταγμό των άστρων
…και την αγωνία του φεγγαριού να έχει συνέπεια….
…….
Μα πιο πολύ από άλλο….να με ξαφνιάζει το σε αγαπάω
….
Να μου το λες….. ανάμεσα στην ήττα μας..και στον θρίαμβο μας
Καλό βράδυ
..
Χ.Σ

γράφει:Χρήστος Σταυρακούδης