Τα βράδια ξεχνάς πιο δύσκολα
πως κάποιος σ’ αναζητάει στις γειτονιές του κόσμου.
εκεί που τα κορίτσια αγοράζουν σουβλάκι με γιασεμί,
τα παιδιά τερατουργούνται στους καθρέφτες του λούνα-παρκ,
το καλοκαίρι μυρίζει ασετιλίνη κι ακούγεται το σφύριγμα των πλοίων
σπάνε την άπνοια τα βραδινά ελικόπτερα
κι οι φάροι πετούν κόκκινες κολόνες.
Τα βράδια ξεχνάς πιο δύσκολα
ότι κι ένα εισιτήριο σ’ έρημο τρένο χωρίς προορισμό
μπορεί να σ’ οδηγήσει
σ’ εκείνο τον τυχερό ελεγκτή, που σ’ έψαξε παντού
«χάρηκα που είστε τόσο συνεπής» σου λέει
κι ακυρώνει τη χάρτινη ζωή σου.

Γιάννης Τσίγκρας