Ας απαγκιστρωθούμε επιτέλους
από τη γνώμη των άλλων. Τα ποιήματα
είναι καταδικά μας, σαρξ εκ της σαρκός μας
γι’ αυτό πονάει
διπλά
η εύκολη απόρριψή τους
από την πλέμπα και τους επαΐοντες.
Ένα ποίημα
μοιάζει με βερβερίτσα που τσιρίζει στην ομίχλη.
Πονάει και, κυρίως, φοβάται,
ο καθένας μας φοβάται
την ανυπαρξία και το κενό.
Ας απαντήσουμε στην άρνηση με ένα νέο ποίημα.

Γιάννης Τσίγκρας