Τι αξίζει άραγε ένα δάκρυ, για να δείξετε την ανθρωπιά σας, καθώς εμείς όλοι οι υπόλοιποι, οι απλοί, απλοικοί άνθρωποι,έχουμε ρίξει τόνους υδάτινης ψυχής μας! Τι σημαντικοτερο άραγε να είναι , μέσα σας, απ το να βρεθεί η αλήθεια και να φυλακισθούν οι εν λόγω εκείνοι εγκληματίες?

Τι πιο δυνατό και αληθινό ,να συνυπάρξει , αν δεν έχετε καταλάβει πόσο αξία και σημασία έχει όχι απλά η διακήρυξη της αλήθειας, αλλά ο διατυμπανισμός.
Εκείνος που μας αφήνει άναυδους, καθώς επιβάλλεται να γιγαντώσει η ψυχή μας, απ άκρο σε άκρο της γης.

Τι πιο ανθρώπινο και άμεσα εκδηλωτικό , το ενδιαφέρον απ όλους μας, και μαζί με μας, και το δικό σας, να φανεί και όχι να μη διαφανεί η αλήθεια, πληρέστατη και εξακριβωμένη?
Τι πιο ειλικρινέστατο, το γεγονός, της ατόφιας διεκδίκησης , απόδοσης και ανάθεσης, των ποινών, της φυλάκισης ή όποιων μέσων κριθούν απαραίτητα και βάσιμα, για την απόδοση τουλάχιστον της ευθύνης ,έστω και την ύστατη ή μη στιγμή.

Κάηκαν, απανθρακώθηκαν, εξαυλώθηκαν, ψυχές, σώματα, ενώ εναγωνίως, εμείς οι απλοί , απλοικοί άνθρωποι, αναζητούμε το δίκιο και με το συνεχή αγώνα μας, να επιδώσουμε εμείς , το δικό μας διαμαρτυρούμενο διάταγμα, ανάδειξης υπευθύνων,όσο και των αποδιδόμενων ποινών σ αυτούς.

Ακόμα και τώρα, τα δάκρυά μας, οι θρήνοι τους, οι δικοί μας λυγμοί και όλων η ακατάπαυστη οργή και θέληση ανάδειξης, πολλών εγκλημάτων, που έγιναν εις βάρος ενός λαού.
Ενός λαού, που έμαθε , μερικοί εξ αυτών,να υποκύπτουν, να θέτουν τους εαυτούς τους σε στάσεις υπόκλισης, μα το κυριότερο και το πιο βάσιμο, είναι η λύτρωση των αδικοχαμένων εκείνων ψυχών και όσων άφησαν πίσω τους και μαζί μ αυτούς κι εμείς, που έγιναν ψυχή απ την ψυχή μας, καρδιά απ την καρδιά μας και ένα παραπάνω, μέλος της οικογένειάς μας, τι κι αν δεν ανήκαν!
ΠΑΡΑΥΤΑ, Ο ΠΟΝΟΣ ΘΑ ΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΜΕΣΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΑ ΤΟ ΚΥΡΙΟΤΕΡΟ, ΝΑ ΑΠΟΔΟΘΕΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, ΜΗ ΤΕΛΛΩΝΤΑΣ ΥΠΟ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΟΥ ΣΚΟΤΟΥΣ ΤΗΣ, ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΟΥΔΕΝ ΚΡΥΠΤΟΝ ΥΠΟ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ ΤΟ ΦΩΣ, ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΩ!
ΕΧΕΤΕ ΤΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΑΚΟΜΗ ΝΑ ΦΑΝΕΙΤΕ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΑΠ ΤΟ ΝΑ ΤΟ ΔΗΛΩΝΕΤΕ ?

γράφει:Αννα Ζανιδακη