Κι αναρωτιέμαι, του Γιάννη Τσίγκρα
Κάθε μου ποίημα, ένα παλίμψηστο.
Το πρώτο στρώμα είναι η βούληση ή η ματαιοδοξία
κι ακολουθεί το θέμα, μπορεί και να μην υπάρχει θέμα
ή να υφίσταται ως ράκος – δεν είναι απαραίτητο να το εννοήσεις
σαν πυρήνα.
Κι ύστερα έρχονται οι διορθώσεις.
Ένα «μήπως είναι καλύτερο έτσι;» ή «αυτό δεν ταιριάζει εδώ».
Οι διορθώσεις ευδοκιμούν στο χώμα της ανασφάλειας και
της εύλογης αμφιβολίας.
Γιατι η σιγουριά γεννήθηκε
άπαξ
στη χώρα των βλακών και τιποτε δεν την κλονίζει.
Κάθε μου ποίημα είναι ένα φύλλο που στριφογυρίζει ο αέρας
κι αναρωτιέμαι, θα πέσει; δε θα πέσει;
Γιάννης Τσίγκρας