Κι εχάθη, του Γιάννη Τσίγκρα
Το ξέρω, στην ύστερη περίοδο του έργου τους,
θα ’χει θαμπώσει η στιλπνότητα, θα αγνοούν τον εντυπωσιασμό,
οι λέξεις θα ’ναι σκληρές πέτρες, κατευθείαν θ’ ανεβαίνουν
απ’ την καρδιά, θα χτυπούν η μία την άλλη
να πεταχθεί μια σπίθα
ν’ ανάψει τη φρυκτωρία με το μήνυμα –
το κάθε τι
στα ποιήματά τους θα ’ναι ουσιαστικά χοϊκό, οι αλήθειες τους καίριες,
κι όλες οι καλλιλογίες κάτι παλιό που πέρασε κι εχάθη.
Γιάννης Τσίγκρας