Μία ιστορία χιλιάδων ετών πίσω από το σύμβολο «@» – Από την αρχαιότητα στο σήμερα

Χιλιάδες χρόνια πίσω ξεκίνησε η ιστορία του συμβόλου «@», το οποίο με τον καιρό άλλαξε σημασία και χρήση, με στόχο να προσαρμοστεί στη σύγχρονη εποχή

Το σύμβολο «@» έχει αρκετές χρήσεις στην καθημερινότητά μας, με την ιστορία του να πηγαίνει πίσω χιλιάδες χρόνια, όταν ο ρόλος του ήταν τελείως διαφορετικός σε σχέση με σήμερα.

Η ιστορία του είναι αρκετά απρόσμενη, ξεκινώντας από την αρχαιότητα.

Μία έκθεση για το «@»

Το 2010, η Πάολα Αντονέλι, επιμελήτρια αρχιτεκτονικής και σχεδιασμού στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης (MoMA), έκανε μια τολμηρή επιλογή. «Ήθελα να διοργανώσω μια έκθεση με αντικείμενα που να δείχνουν ότι ο καθένας μπορεί να έχει μια έκθεση μουσείου στο «συρτάρι» του. Περιλαμβάνει τα χαρτάκια Post-it, τα M&Ms, τους συνδετήρες, τα OXO Good Grips [μια δημοφιλής σειρά εργαλείων κουζίνας], αντικείμενα που είναι τόσο ενσωματωμένα στη ζωή μας και λειτουργούν τόσο καλά που δεν τα προσέχουμε καν πια», ανέφερε.

Πώς απέκτησε τη δύναμή του το σύμβολο «@»;

«Μέρος του ρόλου ενός μουσείου, ειδικά όταν απομονώνεις αυτά τα αντικείμενα, είναι να δημιουργείς απόσταση και «δράμα» και να αφήνεις τους ανθρώπους να τα δουν με διαφορετική οπτική», δήλωσε η Αντονέλι. «Ξαφνικά, μένεις έκπληκτος από την ιστορία που κρύβεται πίσω τους. Συνειδητοποιείς ότι είναι ένα ολόκληρο σύμπαν». Καθώς ολοκλήρωνε την έκθεση, μία τελική απόφαση ήταν προφανής. Η Αντονέλι κατάφερε να κάνει το σύμβολο «@» μέρος της μόνιμης συλλογής του MoMa.

Τα σύμβολα «&, #, %, *» είναι εξίσου χρήσιμα και πανταχού παρόντα. Πώς απέκτησε τη δύναμή του το σύμβολο «@»; Μπορεί να φαίνεται ως ένα καθαρά σύγχρονο φαινόμενο, όμως πίσω του κρύβεται μια ιστορία που χρονολογείται χιλιάδες χρόνια στο παρελθόν, γεφυρώνοντας εθνικά, πολιτισμικά και γλωσσικά εμπόδια καθώς διατρέχει τις σελίδες της ανθρώπινης ιστορίας, αναφέρει δημοσίευμα του BBC.

«Είναι μια συντομογραφία», λέει ο Κιθ Χιούστον, συγγραφέας του βιβλίου «Shady Characters: The Secret History of Punctuation (Σκοτεινές προσωπικότητες: Η μυστική ιστορία της στίξης)». Το συγκεκριμένο σύμβολο έχει σχέση με την κεραμική.

Η συντομογραφία από την αρχαία Ελλάδα

Οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν ευρέως ένα είδος πήλινου αγγείου που ονομαζόταν αμφορέας. Απλοϊκά θα μπορούσαν να περιγραφούν ως ψηλά και καλαίσθητα αγγεία, με δύο χερούλια και μακρύ λαιμό. Οι αμφορείς χρησιμοποιούνταν για την αποθήκευση κρασιού, σιτηρών, ελαιόλαδου και άλλων προϊόντων, μια πρακτική που συνεχίστηκε στη Μεσόγειο και πέρα από αυτήν για αιώνες. Με την πάροδο του χρόνου, ο αμφορέας έγινε μια τυπική μονάδα μέτρησης.

«Οι έμποροι έπρεπε να συζητούν συχνά την ιδέα ότι ‘θα σου πουλήσω έναν ορισμένο αριθμό αμφορέων που θα περιέχουν κάτι σε μια συγκεκριμένη τιμή’», λέει ο Χιούστον. Και τελικά, οι άνθρωποι άρχισαν να σχεδιάζουν ένα «α» με μια μακριά «ουρά» που το περιέβαλε και να παραλείπουν τα υπόλοιπα γράμματα.

Μετά από εκατοντάδες χρόνια, οι αμφορείς έπαψαν να χρησιμοποιούνται, αλλά το σύμβολο «@» παρέμεινε.

Στις 4 Μαΐου 1536, ένας έμπορος ονόματι Φρανσέσκο Λάπι έγραψε μια επιστολή από τη Σεβίλλη προς τη Ρώμη, στην οποία ανέφερε ότι ένας αμφορέα κρασιού άξιζε περίπου 70 ή 80 δουκάτα, χρησιμοποιώντας ένα «@» για τον αμφορέα. Αυτό είναι το πρώτο παράδειγμα που βρέθηκε για τη χρήση του «@» με τη σύγχρονη έννοια, αλλά δεν είναι το παλαιότερο αντίγραφο του συμβόλου. Μπορείτε κανείς να εντοπίσει ένα «@» στις σελίδες ενός βουλγαρικού χειρογράφου του 1375, αλλά δεν έχει διακριτή σημασία – είναι απλώς μια διακοσμητική πινελιά στο πρώτο γράμμα της λέξης «αμήν».

Μετά από εκατοντάδες χρόνια, οι αμφορείς έπαψαν να χρησιμοποιούνται, αλλά το σύμβολο «@» παρέμεινε, τονίζει το BBC, καθώς οι λογιστές και οι υπεύθυνοι τήρησης αρχείων το χρησιμοποιούσαν για να υποδηλώνουν την τιμή πώλησης των προϊόντων.

«Η ρίζα αυτού του συμβόλου βρίσκεται στις γραφομηχανές, οι οποίες διαδόθηκαν κυρίως στις Ηνωμένες Πολιτείες τον 19ο αιώνα», λέει ο Γκέρι Λεωνίδας, καθηγητής τυπογραφίας στο Πανεπιστήμιο του Reading στο Ηνωμένο Βασίλειο. Αυτό οφείλεται εν μέρει στην έκρηξη των καταλόγων αλληλογραφικών παραγγελιών στις ΗΠΑ, λέει, η οποία δημιούργησε τεράστιες διοικητικές ανάγκες και τελικά μια ολόκληρη τάξη επαγγελματιών δακτυλογράφων.

«Η γραφομηχανή είναι ουσιαστικά ένας τρόπος για να ελαχιστοποιηθεί ο κίνδυνος της κακής γραφής των ανθρώπων και να αυξηθεί η αποτελεσματικότητα και η προβλεψιμότητα της διοίκησης του γραφείου», υποστηρίζει ο Λεωνίδας. Οι γραφομηχανές ήταν τόσο περίπλοκες και ακριβές που ορισμένα από τα πρώτα μοντέλα δεν είχαν καν τα σύμβολα 1 και 0 – απλώς πληκτρολογούσες τα γράμματα «O» και «I» – αλλά στα τέλη του 1800, το «@» ήταν αρκετά σημαντικό για να συμπεριληφθεί. «Και επειδή οι γραφομηχανές συνδέονται με τις επιχειρηματικές και λογιστικές διαδικασίες, το «@» επιβιώνει σε όλες τις διαφορετικές γενιές γραφομηχανών, ακριβώς επειδή εκπληρώνει αυτόν τον κρίσιμο ρόλο».

Το σύμβολο στη νέα εποχή

Όταν οι υπολογιστές απέκτησαν πληκτρολόγια, μαζί τους ήρθε και το σύμβολο «@». Αν δεν ήσουν λογιστής, όμως, δεν ήταν ιδιαίτερα χρήσιμο. Αυτό άλλαξε χάρη στον Ρέι Τόμλινσον, έναν επιστήμονα υπολογιστών που εργαζόταν στην Arpanet, το πρόγραμμα της αμερικανικής κυβέρνησης που έθεσε τα θεμέλια για το Διαδίκτυο. Είχε την ιδέα ότι οι άνθρωποι μπορεί να ήθελαν να στέλνουν μηνύματα ο ένας στον άλλο. Καθώς ο Τόμλινσον έγραφε τον κώδικα, χρειαζόταν έναν τρόπο για να υποδείξει πού βρισκόταν ένα συγκεκριμένο άτομο στο δίκτυο. Κοιτάζοντας το πληκτρολόγιο, βρήκε τη λύση. Πήρε το σύμβολο «@» από τον κόσμο της επιχειρηματικής ορολογίας και το έβαλε στη μέση της διεύθυνσης, και το 1971 έστειλε το πρώτο email.

Καθώς το Διαδίκτυο εξαπλώθηκε από τις ΗΠΑ και κυριάρχησε στην ανθρώπινη κουλτούρα κατά το επόμενο μισό αιώνα, το «@» το συνόδευσε. Αλλά καθώς το σύμβολο εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο, συνέβη κάτι περίεργο. Άρχισε να αποκτά νέα ονόματα, αναφέρει το BBC.

Σήμερα, οι Ιταλοί αποκαλούν το σύμβολο «@» «chiocciola», ή «σαλιγκάρι». Μπορείτε να δείτε την ομοιότητα. Στα εβραϊκά είναι μερικές φορές «στρούντελ». Στα τσεχικά είναι «zavináč», που σημαίνει «ρολάκι ρέγγας». Οι Ρώσοι μερικές φορές το αποκαλούν «sobaka», που σημαίνει «σκύλος», και όντως μοιάζει με ένα κατοικίδιο που έχει κουλουριαστεί για να κοιμηθεί, τουλάχιστον αν ανοιγοκλείσετε τα μάτια σας.

«Σήμερα όλοι το αποκαλούν απλά «at». Πολλά πράγματα έχουν αγγλοποιηθεί τα τελευταία 25 χρόνια», λέει ο Νικ Φράνσεν, ανεξάρτητος σύμβουλος διαχείρισης από το Βέλγιο. «Πριν από λίγες μέρες, όμως, μιλούσα με έναν ηλικιωμένο που δεν είχε επηρεαστεί από την αγγλοποίηση και επέστρεψα στο να το αποκαλώ «apenstaartje» χωρίς καν να το σκεφτώ», λέει. Το «apenstaartje», το παραδοσιακό ολλανδικό όνομα για το «@», σημαίνει «ουρά μαϊμούς».

Στα αγγλικά είναι απλά «at», αν και μερικές φορές αναφέρεται ως «commercial at», λόγω της σύνδεσής του με τις επιχειρήσεις.

Το «@» συνεχίζει να ερμηνεύεται εκ νέου για άλλους σκοπούς.

«Ο λόγος για τον οποίο δεν έχει κάποιο ειδικό όνομα στα αγγλικά είναι επειδή είναι αρκετά σαφές, η αρχική του έννοια μεταφέρεται», υποστηρίζει ο Λεωνίδας. «Όμως, καθώς οι άνθρωποι αρχίζουν να προσαρμόζουν αυτά τα σύμβολα στις τοπικές γλώσσες, χρειάζονται έναν τρόπο για να τα θυμούνται. Κάποιος σου δίνει έναν υπολογιστή, τον κοιτάς και περιγράφεις πώς μοιάζει, αντί να ψάξεις ποιο είναι το όνομά του. Στα ελληνικά το ονομάζουμε ‘παπάκι’».

Αλλά όπως ο Τόμλινσον υιοθέτησε το σύμβολο για τη δική του δουλειά, το «@» συνεχίζει να ερμηνεύεται εκ νέου για άλλους σκοπούς. Στην Ισπανία και την Πορτογαλία, η λέξη για το «@» είναι «arroba», ένας όρος που σχετίζεται με την αμφορέα, η οποία είναι επίσης μια τυπική μονάδα βάρους και μέτρησης. Σήμερα, όμως, το «@» χρησιμοποιείται μερικές φορές ως χαρακτήρας ουδέτερου φύλου ή πληθυντικού στα ισπανικά, αλλά και σε άλλες γλώσσες, αντί του γράμματος «O» που χρησιμοποιείται για τις αρσενικές μορφές των λέξεων και του «A» που χρησιμοποιείται για τις θηλυκές. Όταν γράφεις τη λέξη «φίλοι», μπορείς να πληκτρολογήσεις «amig@s» για να είσαι πιο περιεκτικός.

πηγή:in.gr