Ο χρόνος είναι ενα παιδί
βρέχεται καμιά φορά με τ’ απόνερα
μιας απόκοσμής θλίψης,
κρεμασμένης στα δάχτυλα της αυλής
την ώρα που ο ήλιος κοιμάται στο στόμα
εκείνης της ανήσυχης νύχτας
που οι άνθρωποι δεν ξέρουν
που βρίσκονται τα μάτια και τα χέρια τους.
Ο χρόνος είναι ένα παιδί,
παίζει στο μικρό αλωνάκι του χώρου
και φτιάχνει διαρκώς ένα νέο παρελθόν
γεμάτο θραύσματα παραμυθιών
στο λούνα παρκ του χώρου.
O χρόνος είναι το δικό σου παιδί
φτιαγμένος από λέξεις
μαζεμένος με τη γλώσσα σου
από την σκόνη του χώρου
Τίποτα δεν κρατάει παρά μόνο σιωπή
αυτή που πλανιέται στους γκρεμούς
εκεί που σκαρφαλώνουν
τα όνειρα των ζωντανών
και του ψυθιριζει ο Θεός
ωραία, μακρινά τραγούδια.

Νίκος Βαραλής
Φωτό ChatGPT