Ο κυνικός εραστής της λογικής, ο Βολταίρος:«Tο μεγαλύτερο αμάρτημα στον έρωτα είναι…»

Πίσω από τη λιτή διατύπωση του Βολταίρου κρύβεται μια βαθιά κατανόηση της ανθρώπινης ψυχής: δεν είναι οι παρεκτροπέςη ζήλια, η προδοσία, ακόμη και η απιστία αυτά που απειλούν περισσότερο τον έρωτα, αλλά η απόλυτη περιφρόνηση του άλλου.

Η αδιαφορία, κατά τον φιλόσοφο του Διαφωτισμού, είναι η οριστική σιωπή της καρδιάς∙ είναι η στέρηση της αναγνώρισης και της ανταπόκρισης που καθιστούν τον δεσμό ζωντανό.

Σκέψου το εξής: ακόμη κι αν η αγάπη πονάει, ακόμη κι αν προκαλεί αμφιβολίες, η ένταση αυτή επιβεβαιώνει μια ζωή συναισθημάτων. Η αδιαφορία, όμως, συνιστά τη θανατική καταδίκη κάθε πάθους, γιατί δεν αφήνει ούτε καν το περιθώριο για σύγκρουση ή για διαπραγμάτευση. Πώς να παλέψει κανείς για ένα συναίσθημα όταν ο άλλος δεν δίνει ούτε ένα ψίθυρο, δεν κλονίζεται, δεν προβληματίζεται;

Με άλλα λόγια, η αδιαφορία ακυρώνει την ύπαρξη του ερωτευμένου: τον καθιστά αναλώσιμο, ως υπόλειμμα ενός δεσμού που δεν αξίζει καν τον πόνο. Κι αν η εγκατάλειψη μπορεί να διαταράξει την ψυχή, η αδιαφορία την απονεκρώνει.

Τι μας μαθαίνει, λοιπόν, αυτό το «αμάρτημα»; Ότι η ουσία της αγάπης βρίσκεται στο να ενδιαφερόμαστε αληθινά, να επενδύουμε με κάθε μας λέξη και πράξη, ακόμα κι όταν η παλίρροια του πάθους φαντάζει ασταθής. Ίσως αυτή η διαρκής φροντίδα ακόμη και στην αφορμή μιας μικρής στιγμής κρατά ζωντανό τον έρωτα πολύ περισσότερο από κάθε ρομαντικό απόρθητο κάστρο.

πηγή:lavart.gr