Την ιστορία διηγείται ο στιχουργός του τραγουδιού…

Ο στιχουργός και συγγραφέας Τάσος Οικονόμου γεννήθηκε στα Βίλλια Αττικής στις 23 Απριλίου του 1940.

Ανάμεσα στα τραγούδια που φέρουν το λόγο του και νίκησαν το χρόνο συναντάμε τα «Αφιλότιμη», «Πού θα πάει, πού θα βγει», «Καλοκαίρια και χειμώνες», «Όπου παν οι πολλοί», «Τι είχαμε τι χάσαμε», «Κυρά ζωή» και όχι μόνο.

Το τελευταίο λόγω της σκληρής θεματικής του αντιμετώπισε αρκετά προβλήματα με τη λογοκρισία αλλά τελικά «πέρασε» και έδωσε και τον τίτλο του προσωπικού δίσκου Μητροπάνου που κυκλοφόρησε το 1974.

Ο Τάσος Οικονόμου στο βιβλίο του «Για Ένα Μικρό Φτερούγισμα – … διατρέχοντας την απεραντοσύνη του τραγουδιού» που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Δρόμων, αποκαλύπτει την ιστορία και τα μυστικά της «Κυρά Ζωής».

“Είχα γράψει, πριν από κάποια χρόνια στην «Ναυπλίου» κάνοντας ρετούς, έναν στίχο (και τον ολοκλήρωσα στην Πλατανιά του Βόλου), που περιχαρής το ‘χα δείξει στον Θοδωρή τον Κουρή – θυμάστε… τον μουσικό σύμβουλό μου – και συμφώνησε μαζί μου ότι ήταν ότι έπρεπε για τον Καζαντζίδη. Αυτός ο στίχος είχε μπει στο αρχείο μου, ώστε οι συνθήκες να διαμορφώνονταν έτσι, που ο Καζαντζίδης θα τραγουδούσε πάλι, μετά την αποχή, λόγω διαμάχης με την «Μίνος».

Αρχίσαμε να μελοποιούμε, όπως έχω πει, αρκετούς στίχους, εγώ πάντα δίπλα στο μαέστρο Παπαβασιλείου και κάθε τόσο έβγαζα απ’ τους φακέλους μου έναν ή δύο στίχους και τους έβαζα πάνω στο πιάνο με τέτοιο τρόπο, που ο Σπύρος «έπιανε» το νόημα ότι είχα κάτι δυνατό υπόψη.

Εκείνη τη βραδιά, διαπιστώνοντας κι εκείνος ότι πάντα κρατούσα για την τελευταία στιγμή τα πιο γερά μου, με μια κίνηση, τα βάζει όλα στη μπάντα, όπως και τα’ άλλα δυο-τρία πριν και μου κάνει με το χέρι «έλα – έλα, βγάλε τίποτα καλό!» Τότε του δείχνω την «Κυρά – Ζωή», όπου σε τρία – τέσσερα λεπτά, ήταν έτοιμο το ζεϊμπέκικο. Χαρά μεγάλη.

Χοροπηδούσαμε για το εξαίσιο αποτέλεσμα – αυτές τις καταπληκτικές στιγμές τις έχω απαθανατίσει στις κασέτες δουλειάς μας που κρατούσα κι εγώ με το μικρό μου μαγνητόφωνο – κασετόφωνο την διαδικασία ψαξίματος, άρα και τα τρανταχτά μου γέλια ικανοποίησης – και απ’ αυτό το γεγονός, για δική μου περισσότερο εξισορρόπηση, λέω του Σπύρου, πολύ ενθουσιασμένος: «Είσαι πολύ μεγάλος ρε μάγκα!» Άκρως καθοριστικό σημείο, η μελοποίηση της «Κυρά – Ζωής», που φόρτισε μια προδιάθεση που θα σηματοδοτούσε άριστη πορεία.

Ποιος θα το πει αυτό το ωραίο τραγούδι; Ποιος τραγουδιστής είναι τούτη την εποχή διαθέσιμος; Ο Μητροπάνος, ποιος άλλος, που πρόσφατα είχε κάνει πολύ μεγάλη επιτυχία το LP του Δήμου Μούτση «Ο Άγιος Φεβρουάριος», φρέσκος και δυναμικός στο χώρο, μετά την απόλυσή του απ’ το στρατό, σύμφωνη η γνώμη του Φίλιππα Παπαθεοδώρου που εκείνο τον καιρό έψαχνε τραγούδια για το Μητροπάνο και τελικά, το κλείσιμο του δίσκου με τις περισσότερες συμμετοχές των δυο μας και του Τάκη Μουσαφίρη…

Ε, καταλαβαίνετε, τι πανηγύρι έγινε όταν ο Μητροπάνος και ο παραγωγός του Φίλιππας Παπαθεοδώρου άκουσαν για πρώτη φορά και τελειωμένη την «Κυρά – Ζωή» κατά πρώτο και τ’ άλλα στη συνέχεια.

Πάντως ο έμπειρος Παπαθεοδώρου τα είχε κανονίσει τέλεια και στις επόμενες συνεργασίες μας ακόμα πιο τέλεια αφού, πλέον, οι τρεις μας – εγώ, ο Σπύρος και ο Τάκης – συνεργαστήκαμε σε 5 δίσκους του Μητροπάνου που βγάλανε πολλές επιτυχίες για 8 – 9 χρόνια περίπου.

Ζεϊμπεκιά λοιπόν, πολύ μεγάλη η «Κυρά – Ζωή», τσουχτερό το θέμα, κάπως ενοχλούσε τα κατεστημένα – τα έτσι, έστω, κατεστημένα της εποχής – όσον αφορούσε τη διατύπωση των προσδοκιών για την επίλυση των καθημερινών προβλημάτων όχι και τίποτα σπουδαίο δηλαδή, αφού δεν υπάρχει καθημερινότητα χωρίς προβλήματα, αλλά ανάλογα με την οπτική γωνιά που τα θωρείς και μια… καλημέρα ακόμα, μπορεί να είναι… ανατρεπτική.

Πράγματι, προέκυψε μια απηνής, άγρια και βάρβαρη λογοκρισία για όλο το δίσκο με αφορμή και αιτία την «Κυρά – Ζωή» μου! Στοπ, όλος ο δίσκος που είχε και έχει γενικό τίτλο «Κυρά – Ζωή». Χαμός μεγάλος, μου κόπηκαν εμένα περισσότερο τα… ήπατα, πάνω στη μεγάλη μου στιγμή της διαφοροποίησής μου, σε σχέση με τους συνεργάτες μου και ακόμα, πάνω στην επιβεβαίωση δια του έργου, ότι ουδεμία προς τα κάτω βλαπτική στην πορεία μου κίνηση ή ενέργεια έγινε, να σου ο συνταγματάρχης της ΕΙΡΤ, υπεύθυνος γι’ αυτά τα πράγματα, που προσωπικά τον γνώρισα λίγο πιο μπροστά με την άλλη μου περίπτωση, τα γκρεμίζει όλα και τώρα τι κάνουμε;! Φυσικά, δεν το βάζουμε κάτω και συνεχίζουμε!

Ο Μητροπάνος, στο κέντρο ή όπου τραγουδούσε σε άλλους χώρους, την «Κυρά – Ζωή» την έλεγε και διαπιστωνόταν κάθε φορά η αξία της κι έτσι αναπαραγόταν και μια πίκρα για την πορεία και κατάληξη αυτού του τραγουδιού”.

Συντάκτης: Κώστας Μπαλαχούτης
πηγή:sportime.gr