Ο Σπύρος Φωκάς, Έλληνας ηθοποιός με καριέρα στο εξωτερικό.

Γεννήθηκε στην Πάτρα στις 17.8.1937.
Έπαιξε σε πολλές ξένες ταινίες.

Ο Σπύρος Φωκάς, ένας μεγάλος πρωταγωνιστής του κινηματογράφου του θεάτρου και της τηλεόρασης, γεννήθηκε στην Πάτρα με καταγωγή από την Κέρκυρα από την πλευρά της μητέρας του.
Ο κινηματογραφικός φακός φώτισε για πρώτη τον πρωταγωνιστή με την ξεχωριστή ομορφιά και γοητεία το 1959 στην ταινία του Ανδρέα Λαμπρινού «Ματωμένο ηλιοβασίλεμα».

Η ταινία προβλήθηκε τότε στο φεστιβάλ Καννών και ήταν η αφετηρία για τη διεθνή αναγνώριση του Σπύρου Φωκά. Ο μεγάλος πρωταγωνιστής τελείωσε τη σχολή του Κωστή Μηχαειλίδη είχε όμως ήδη κάνει την πρώτη του ταινία…άρχοντα του ιταλικού κινηματογράφου. Και τό γεγονός ότι στην ταινία παίζουν πρώτους ρόλους δύο Έλληνες, η νέα και η παλιά γενιά πλάι – πλάι, γιος και μάνα, Φωκάς και Παξινού, μας γεμίζει δικαιολογημένη υπερηφάνεια”.

Με αφετηρία την Ιταλία πλέον συμμετέχει σε διεθνείς συμπαραγωγές που έγιναν εκεί, όπως το “Όταν θέλει η γυναίκα” του Βιντσέντε Μινέλι με τη Λάιζα Μινέλι και την Ίνγκριντ Μπέργκμαν ή στην τρίτη συνέχεια τη σειράς με κεντρικό ήρωα τον Σάφτ με τίτλο “Ο Σάφτ χτυπά στην Αφρική”.
Στη συνέχεια κάνει το μεγάλο βήμα προς το Χόλυγουντ, συμμετέχοντας πλέον σε αμιγώς αμερικάνικες Βρισκόμαστε ακόμη στο 1959 και ο Σπύρος παραγωγές. Φωκάς συμμετέχει στην ταινία του Φράνκο Ρόσι “Ο θάνατος ενός φίλου”.

Με αυτήν Λίγες από τις ταινίες στις οποίες την ταινία γίνεται γνωστός στα στούντιο πρωταγωνίστησε ο Φωκάς στην Αμερική της Τσινετσιτά για να συμμετάσχει το είναι οι Ολοκαύτωμα 2000, Το πετράδι 1960 στην περίφημη ταινία του Λουκίνο του Νείλου, Το μαύρο τούνελ, Βισκόντι «Ο Ρόκκο και τ’ αδέλφια του» Ράμπο ΙΙΙ.

Πρόκειται για αμερικάνικες έχοντας δίπλα του τον Αλαίν Ντελόν και παραγωγές με διεθνή απήχηση που την αξέχαστη Κατίνα Παξινού. Μάλιστα μαρτυρούν την επιτυχία του Φωκά και για την ταινία “Ο θάνατος ενός φίλου” επί αμερικανικού εδάφους.

Παράλληλα κέρδισε βραβείο ερμηνείας στο φεστιβάλ συνεχίζει να γυρίζει πληθώρα ιταλικών του Λοκάρντο. Η Ρωζίτα Σώκου που την αλλά και ελληνικών πλέον παραγωγών. εποχή εκείνη ζούσε στη Ρώμη αναφέρει σε άρθρο της σχετικά με τις δυσκολίες Στα μέσα της δεκαετίας του ’60 γυρίζει των νεόφερτων στα κινηματογραφικά στην Ελλάδα την ταινία «Ο φόβος» στούντιο της Τσινετσιτά τον τρόπο με του Μανουσάκη.

Μαζί του παίζουν τον οποίο ξεχώρισε ο Σπύρος Φωκάς: κορυφαίοι πρωταγωνιστές του θεάτρου και του κινηματογράφου όπως η Έλλη “Η τύχη, όμως, του Σπύρου είναι Φωτίου, ο Ανέστης Βλάχος, η αξέχαστη διαβολική πραγματικά, ή μήπως και το Έλενα Ναθαναήλ. Με σκηνοθέτη το τολέντο του όπως φάνηκε στο «Θάνατος Γιάννη Δαλιανίδη γυρίζει τον «εγωισμό» ενός φίλου» συντριπτικά έβοήθησε σ’ αυτήν;

Τό γεγονός είναι πώς τον θέλησε ό Βισκόντι γιά τήν ταινία του: «Ό Ρόκο και τ’ αδέλφια του». Είναι η ιστορία μιας οικογενείας από το Νότο που πάει στο Βορρά νά βρει δουλειά, γιατί ο ένας γιος κατάφερε να επιζήσει εκεί.

Ο Σπύρος παίζει το Βιντσέντζο, αδελφό του Ρόκο, και η μάνα του έργου είναι η Κα-τίνα Παξινού. Βέβαια, καλύτερες σκηνές στο φίλμ έχουν οι προστατευόμενοι του Βισκόντι — ο Σαλβατόρι, ο Ντελόν. Μα υπάρχουν πρωταγωνισταί που δέχονται να παίξουν τους κομπάρσους, αρκεί να λάβουν μέρος σε μια ταινία του αναγνωρισμένου έχοντας δίπλα του τη Ζωή Λάσκαρη και τη Τζένη Ρουσέα. Η ταινία «Στεφανία» με συμπρωταγωνίστρια και πάλι τη Ζωή Λάσκαρη θεωρείται από τις καλύτερες του ελληνικού κινηματογράφου. Με την Έλενα Ναθαναήλ γυρίζει το «Δραπέτη», μια υπέροχη ταινία στην οποία συμπρωταγωνιστεί ο μεγάλος του ελληνικού θεάτρου Μάνος Κατράκης. Μαζί με την Έλενα Ναθαναήλ πάλι και το Θόδωρο Ρουμπάνη γυρίζει την ταινία «Ντάμα σπαθί».

Οι νεότεροι θυμούνται το Σπύρο Φωκά από τη συμμετοχή του στην τηλεόπτική σειρά του Στράτου Μαρκίδη “Τη Αγάπης Μαχαιριά”, έχοντας ως “αντίπαλό” του στην κρητική βεντέτα τον επίσης μεγάλο Γιάννη Βόγλη. Αξίζει να αναφρθεί ότι παράλληλα με όλες τις ταινίες στις οποίες πρωταγωνιστούσε σε Ελλάδα, Ιταλία και Αμερική, ο Φωκάς έγινε ιδιαίτερα γνωστός και αγαπητός και σε θεατρικές σκηνές του εξωτερικού. Θεωρείται άλλωστε ακόμη και σήμερα κινηματογραφικός και θεατρικός ηθοποιός.

Σε συνέντευξή του έχει δηλώσει ότι τον λυπεί το γεγονός ότι οι μεγάλες μέρες του ελληνικού κινηματογράφου έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί. Πιστεύει πως για την ανάκαμψη ή έστω τη βελτίωση της ποιότητας των τηλεοπτικών σειρών χρειάζονται χρήματα, τα οποία ωστόσο δεν υπάρχουν την Ελλάδα που αντιμετωπίζει τον κινηματογράφο ως οικοτεχνία.

Ο Σπύρος Φωκάς δεν πέτυχε σε καμία περίπτωση λόγω της τύχης του. Ρίσκαρε αποφασίζοντας να μείνει μόνιμα στο εξωτερικό, βρέθηκε όμως έτσι στο επίκεντρο των οντισιόν και των ευκαιριών τι οποίες αδραξε και αξιοποίησε στο έπακρο.
Έγινε έτσι ένας ακόμα Έλληνας που μπορεί να δηλώσει με πάσα ειλικρίνεια ότι έκανε διεθνή καριέρα.

Φιλμογραφία