ΤΟ ΚΥΚΛΑΜΙΝΟ … Toυ Τάκη Φάβιου

ΤΟ ΚΥΚΛΑΜΙΝΟ ... Toυ Τάκη Φάβιου

Ετσι θα ξετυλίγω τη σιωπή ,γύρω απ’τα χείλη σου
. Με τη συνωμοσία των φιλιών
. Που φτάνουν ως τα βάθη της καρτερικότητας
.
. Πίσω από τις δεντροστοιχίες των ονείρων
. Που κρύβεις τους αντικατοπτρισμούς σου.
. Να μην σε δει η μέρα
. Και παραδοθείς στη βουλιμία του φωτός
.
.
. Εδώ,στο δάσος των ανήλιαγων υποσχέσεων
. Που αγαπηθήκαμε παράφορα
. Πάνω στην τέφρα ερωτευμένων περιπάτων
. Οπου γεννήθηκε η απουσία
. Κι ο χειμώνας της ανεπάρκειας στο ποίημα
.
. Σ’αυτές τις ερημιές
. Που σηκώνεις ένα πληγωμένο κυκλάμινο απ’το χώμα
. Και λες
. Αφού δεν μπόρεσα να τα βάλω με τoν άνεμο
. Ας μεριμνήσει η γη για το πάθος
————————————————————————–
.
. Από την ποιητική συλλογή
.
. ΧΡΕΟΦΕΙΛΕΤΗΣ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ



Με την περιήγηση σε αυτόν τον ιστότοπο, συμφωνείτε με την πολιτική απορρήτου μας
Συμφωνώ
Μετάβαση στο περιεχόμενο