Τα απογεύματα ψάχνω στα λούνα-παρκ
Φορώ ένα βλέμμα λυπημένο, όλα έχουν πλέον αλλάξει:
Η ασώματος κεφαλή είναι τώρα η γυναίκα του θιασάρχη,
και τρώει σκόρδο για την πίεση,
το καρουζέλ δεν γυρίζει, πλέον, άδειο, τ’ άλογα σάπισαν στις βροχές,
οι αδελφοί Ρίμπα, γεροντάκια με μπαστούνι, ξέχασαν πώς παίζαν κάποτε
τη ζωή τους κορόνα-γράμματα, στο γύρο του θανάτου.
Μόνον οι παραμορφωτικοί καθρέφτες απομείναν
για να δείχνουν το πρόσωπό μας – όπως ακριβώς είναι σήμερα.

Γιάννης Τσίγκρας