Τηγ ψάχνουμε στα όνειρά μας, τα όμορφα, τα ημιτελή, εκείνα που δε θέλουμε να ξυπνήσουμε, μέσα απ αυτά.

Θα μας αρκούσε να περιλουζόμασταν απ αυτή την ατμόσφαιρα, που έρχεται και καταλαγιάζει την ψυχή μας και αφήνει απ έξω σκοτούρες και βάσανα.

Είναι εκείνα τα σκεπτικά ,που έρχονται και βιώνοντάς τα, αναπωλούμε τα χρόνια της αθωότητας, που μάταια από καμιά φορά , ψάχνουμε να τη βρούμε ή ακόμα και να την έχουμε παντοτινή μας συντροφιά.

Δελεαστικά τα κίνητρα, προσέγγισής της, μιας και το είναι μας, φωταγωγεί την ψυχή μας και αυτή η φωτοχυσία , διαχέεται σ όλα μας τα κύτταρα, μακριά απ τα κακόβουλα μερικών στιγμών σχόλιά μας και ενασχολήσεις μας, με τις ζωές των άλλων.

Είναι εκείνο το ευχολόγιο, που το χουμε εγκαταστήσει, στο σκληρό δίσκο του εγκεφάλου μας και με τίποτα δε θέλουμε να οτ κάνουμε ούτε διαγραφή, μα ούτε και επανεκίννηση.

Ποθούμε να βρίσκεται σε εκείνα τα σημεία, που τα τέρατα, απ τα τερτίπια που παιχνιδίζει το μυαλό μας, να ναι απόμακρα απ τα δικά μας μέτρα και σταθμά, στο ισοζύγιο της τιμιότητας και της ειλικρίνειάς μας.

Ψάχνουμε εκείνους τους ονειρικούς τόπους και τα πεδία δράσης, που δε θα εξαναγκαστεί η ψυχή μας , να δράσει, να αντιδράσει και να αποδράσει σε όμορφα, ψυχικά χαρίσματά της, που θα της εντείνουν την προσοχή, για απομάκρυνση , από κακοποιά στοιχεία , απέναντί της και σ όλο μας το είναι

γράφει:Άννα Ζανιδακη.