Στον κόσμο του ελληνικού κινηματογράφου, υπάρχουν καλλιτέχνες που αφήνουν ανεξίτηλο το στίγμα τους. Ένας από αυτούς είναι ο Παύλος Τάσσιος, ένας δημιουργός που συνδυάζει την τέχνη με την ψυχή, παρουσιάζοντας στο κοινό μοναδικές κινηματογραφικές εμπειρίες. Με τη φαντασία του και την αφοσίωσή του, ο Παύλος έχει αναδείξει τη μαγεία του σινεμά, αφήνοντας το κοινό να ταξιδεύει σε κόσμους γεμάτους χρώματα και συναισθήματα.

Ο Παύλος Τάσιος υπήρξε μια από τις πιο διακεκριμένες προσωπικότητες του ελληνικού κινηματογράφου, ενσαρκώνοντας την εξέλιξη του ελληνικού σινεμά από τα μελοδράματα της δεκαετίας του 1960 έως τον Νέο Ελληνικό Κινηματογράφο. Γεννημένος στον Πολύγυρο την 1η Απριλίου 1942, καταφέρθηκε να αφήσει το ανεξίτηλο στίγμα του μέσα από πολυάριθμες αξέχαστες ταινίες.

Από τα Όνειρα στις Οθόνες

Ως σπουδαστής στη Σχολή Σταυράκου, ξεκίνησε την καριέρα του στο χώρο ως βοηθός του επιφανούς σκηνοθέτη Γιάννη Δαλιανίδη στη Φίνος Φιλμ. Μέσα από τις παραγωγές της επιχείρησης αυτής, ανέπτυξε τις δεξιότητες που σύντομα θα τον ανέδειξαν σε έναν από τους κύριους εκπροσώπους της νέας κινηματογραφικής γενιάς στην Ελλάδα.

Το σκηνοθετικό του έργο περιλαμβάνει αρκετές αξιομνημόνευτες ταινίες, όπως τα «Ναι μεν, αλλά…» (1972), «Οι Προστάτες» (1973), «Το Βαρύ… Πεπόνι» (1977), καθώς και το κοινωνικοπολιτικό δράμα «Παραγγελιά!» (1980). Άλλα έργα του, όπως «Το Στίγμα» (1982) και «Τα βαποράκια» a.k.a. «Άλλος για τον…Κορυδαλλό!» (1983), συνέβαλαν σημαντικά στο να διαμορφωθεί η κινηματογραφική κουλτούρα της εποχής.

Στην προσωπική του ζωή, παντρεύτηκε την ηθοποιό και ποιήτρια Κατερίνα Γώγου, και μαζί απέκτησαν μία κόρη, τη Μυρτώ. Απεβίωσε σε ηλικία 69 ετών από καρκίνο στην Αθήνα, στις 2 Οκτωβρίου 2011, αφήνοντας πίσω του παρακαταθήκη μια πλούσια φιλμογραφία που εξακολουθεί να επηρεάζει και να εμπνέει.

Πηγή: Βικιπαίδεια