Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους Έλληνες ηθοποιούς, με λαμπρή πορεία τόσο στο θέατρο όσο και στον κινηματογράφο. Αν και ξεχώρισε ιδιαίτερα στο απαιτητικό είδος της κωμωδίας, οι δραματικοί ρόλοι που ερμήνευσαν στο απέραντο θέαμα.

Γεννημένος στην Αθήνα στις 13 Μαρτίου 1913, με ρίζες από την Κωνσταντινούπολη, ο Κωνσταντάρας είχε μια συναρπαστική διαδρομή πριν στραφεί στην υποκριτική. Ξεκίνησε να εργάζεται ως χρυσοχόος, ενώ για ένα διάστημα φοιτούσε στη Σχολή Υπαξιωματικών του Ναυτικού και ασχολήθηκε παθιασμένα με το ποδόσφαιρο. Το 1931 μετέβη στο Παρίσι για σπουδές στην τέχνη της χρυσοχοΐας, όμως η μοίρα του επεφύλασσε κάτι διαφορετικό.

Η Τυχαία συμμετείχε ως κομπάρσος σε μια ταινία και αργότερα σε θεατρική παράσταση του σπουδαίου Γάλλου θεατρανθρώπου Λουί Ζουβέ, γεγονός που τον μάγεψε και τον οδήγησε να ασχοληθεί επαγγελματικά με την υποκριτική. Μαθήτευσε δίπλα στον Ζουβέ και το 1937 έκανε το θεατρικό του ντεμπούτο με το έργο «Σχολείο Γυναικών» του Μολιέρου. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, το 1938, ανέβηκε στη σκηνή δίπλα στην Κατερίνα Ανδρεάδη και συνεργάστηκε με θιάσους σπουδαίων ηθοποιών όπως οι Μιράντα – Παππά και Μουσούρης – Αρώνη.

Το 1945 παντρεύτηκε την ηθοποιό Ιουλία Γεωργοπούλου και απέκτησε έναν γιο, τον δημοσιογράφο και πολιτικό Δημήτρη Κωνσταντάρα. Το 1948 δημιούργησε τον πρώτο του θίασο με τη Μιράντα Μυράτ, ενώ το 1958 παρουσίασε το έργο «Ο Ανακριτής Έρχεται» του Τζον Πρίσλεϋ με τον δικό του προσωπικό θίασο. Κατά τη μακρά θεατρική του, συνεργάστηκε με κορυφαίους ηθοποιούς, μεταξύ της πορείας των Μαρίκα Κοτοπούλη, Τζένη Καρέζη, Μάρω Κοντού, Νίκος Ρίζος, Ντίνος Ηλιόπουλος, Αλίκη Βουγιουκλάκη και Έλλη Λαμπέτη. Η τελευταία της θεατρική εμφάνιση ήταν στην κωμωδία «Τρελλές επαφές ρωμέικου τύπου» του Κώστα Πρετεντέρη (1977-1979).

Στον κινηματογράφο, ο Κωνσταντάρας καθιερώθηκε από την πρώτη ταινία του κιόλας, «Το Τραγούδι του Χωρισμού» (1940), σε σκηνοθεσία του Φιλοποιημένου Φίνου. Συμμετείχε σε περίπου 90 ταινίες, υποδυόμενος συχνά τον αυστηρό αλλά καλόκαρδο πατέρα, μερικές φορές και γυναικοκατακτητή, όπως στο «Εκείνες και Εγώ» (1976-1977). Ο χαρακτηριστικός κινηματογραφικός πατέρας της Αλίκης Μπουγιουκλάκη σε ταινίες όπως «Το Ξύλο Βγήκε από τον Παράδεισο» , «Η Κόρη μου η Σοσιαλίστρια» , «Η Αλίκη στο Ναυτικό» , ενώ το 1969 βραβεύτηκε για την ερμηνεία του στην ταινία «Ο Βαλφατζής» του Βασίλη Γεωργιάδη. Η τελευταία της κινηματογραφική εμφάνιση ήταν στην ταινία «Ο Λαμπρούκος Μπαλαντέρ» (1981).

Στην προσωπική του ζωή, το 1971 παντρεύτηκε τη Φιλιώ Κεκάτου, με την οποία έμεινε μέχρι το τέλος της ζωής του. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του, ταλαιπωρήθηκε από σοβαρά προβλήματα υγείας λόγω εγκεφαλικών επεισοδίων. Έφυγε από τη ζωή στις 28 Ιουνίου 1985, αφήνοντας πίσω του μια σπουδαία κληρονομιά στον ελληνικό κινηματογράφο και θέατρο.

Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας υπήρξε ένας χαρισματικός ηθοποιός, με ανεξάντλητο ταλέντο και αφοσίωση στην τέχνη του. Οι ρόλοι του, είτε δραματικοί είτε κωμικοί, παραμένουν αξέχαστοι, ενώ η παρουσία του σημάδεψε ανεξίτηλα την ελληνική ψυχαγωγία.

Φιλμογραφία

Θεατρικές παραστάσεις