Τζένη Καρέζη – Μια ζωή σαν θέατρο

Η Τζένη Καρέζη σημάδεψε ανεξίτηλα τον ελληνικό πολιτισμό με την υποκριτική της τέχνη, τόσο στο θέατρο όσο και στον κινηματογράφο.
Γεννημένη ως Ευγενία Καρπούζη, στην Αθήνα το 1934
Μεγάλωσε σε διάφορες πόλεις, ακολουθώντας τους γονείς της, που ήταν εκπαιδευτικοί. Ο πατέρας της, μαθηματικός, και η μητέρα της, δασκάλα, φρόντισαν για μια αυστηρή και μεστή εκπαίδευση. Από το γαλλικό σχολείο στη Θεσσαλονίκη, μέχρι το Σεν Ζοζέφ στην Αθήνα, η μικρή Ευγενία έδειχνε ήδη την έφεσή της για το σανίδι.
Η πρώτη της επαφή με το θέατρο ήρθε μέσα από σχολικές παραστάσεις. Το 1951, στον ρόλο της Αντιγόνης, ξεχώρισε και λίγο αργότερα πέρασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Εκεί μαθήτευσε δίπλα σε μεγάλους δασκάλους και αποφοίτησε το 1954, έτοιμη να πρωταγωνιστήσει.
Το θεατρικό της ντεμπούτο ήρθε στο πλευρό της Μελίνας Μερκούρη και του Βασίλη Διαμαντόπουλου. Στο Εθνικό Θέατρο ενσάρκωσε ηρωίδες όπως η Οφηλία, η Κορντέλια και η Μυρρίνη.
Το 1955 ξεκίνησε η κινηματογραφική της διαδρομή με τη «Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο» του Σακελλάριου. Από εκεί και έπειτα, καμία δεκαετία δεν έμεινε χωρίς τη λάμψη της: «Τζένη-Τζένη», «Μια τρελή τρελή οικογένεια», «Τα κόκκινα φανάρια», «Δεσποινίς Διευθυντής» – οι ρόλοι της έγραψαν ιστορία.
Στο σανίδι έδωσε ρεσιτάλ: από σύγχρονο θέατρο και κωμωδίες, μέχρι τολμηρές πολιτικές παραστάσεις. Το «Μεγάλο μας Τσίρκο» του Καμπανέλλη το 1973, την ανέδειξε σε σύμβολο αντίστασης στα σκοτεινά χρόνια της Χούντας. Δίπλα στον σύζυγό της Κώστα Καζάκο, ανέβασαν έργα που μιλούσαν στην ψυχή του λαού.
Στην προσωπική της ζωή έκανε δύο γάμους: με τον δημοσιογράφο Ζάχο Χατζηφωτίου και αργότερα με τον Κώστα Καζάκο, με τον οποίο απέκτησαν έναν γιο, τον Κωνσταντίνο.
Η Τζένη έφυγε από τη ζωή στις 27 Ιουλίου 1992, νικημένη από τον καρκίνο. Άφησε όμως πίσω της μια σπουδαία παρακαταθήκη και ένα Ίδρυμα που φέρει το όνομά της, με στόχο την ανακούφιση των ασθενών από τον πόνο.
Μια γυναίκα, μια ηθοποιός, ένα φως στο ελληνικό θέατρο που δε σβήνει ποτέ.
Φιλμογραφία
Τίτλος Ταινίας | Έτος |
---|---|
Λατέρνα φτώχεια και φιλότιμο | 1955 |
Δελησταύρου και υιός | 1957 |
Η θεία από το Σικάγο | 1957 |
Λατέρνα φτώχεια και γαρύφαλλο | 1957 |
Η λίμνη των πόθων | 1958 |
Μια λατέρνα μια ζωή | 1958 |
Το τρελλοκόριτσο | 1958 |
Ναυάγια της ζωής | 1959 |
Ταξείδι με τον έρωτα | 1959 |
Το νησί των γενναίων | 1959 |
Η Χιονάτη και τα 7 γεροντοπαλλήκαρα | 1960 |
Ραντεβού στην Κέρκυρα | 1960 |
Το κοροϊδάκι της δεσποινίδος | 1960 |
Χριστίνα | 1960 |
Ποια είναι η Μαργαρίτα | 1961 |
Η Αθήνα τη νύχτα | 1962 |
Η νύφη το ‘σκασε | 1962 |
Προδομένη αγάπη | 1962 |
Τα κόκκινα φανάρια | 1963 |
Ένας μεγάλος έρωτας | 1964 |
Δεσποινίς διευθυντής | 1964 |
Λόλα | 1964 |
Μια τρελή τρελή οικογένεια | 1965 |
Μια σφαίρα στην καρδιά | 1966 |
Τζένη Τζένη | 1966 |
Εκείνος κι εκείνη | 1967 |
Κοντσέρτο για πολυβόλα | 1967 |
Ένας ιππότης για τη Βασούλα | 1968 |
Αγάπη και αίμα | 1968 |
Μια γυναίκα στην αντίσταση | 1970 |
Μαντώ Μαυρογένους | 1971 |
Ερωτική συμφωνία | 1972 |
Λυσιστράτη | 1972 |
Παραστάσεις στο Εθνικό Θέατρο
Παράσταση | Έτος | Ρόλος |
---|---|---|
Δοκιμασία (Οι μάγισσες του Σάλεμ) | 1955 | Άμπιγαηλ Ουίλλιαμς |
Άμλετ | 1955 | Οφηλία |
Η έβδομη ημέρα της δημιουργίας | 1956 | Χριστίνα |
Το ζωντανό πτώμα | 1956 | Σόνια, νέα τσιγγάνα |
Αι εκκλησιάζουσαι | 1956 | Νέα |
Ανθή | 1956 | Νίνοτσκα, αδελφή τους μικρότερη |
Κλυταιμνήστρα | 1956 | Κασσάνδρα |
Βασιλεύς Ληρ | 1957 | Κορδέλια |
Η κυρά της αυγής | 1957 | Αντέλα |
Λυσιστράτη | 1957 | Μυρρίνη |
Το Ζαμπελάκι | 1957 | Ζαμπελάκι |
Θεσμοφοριάζουσαι | 1958 | Κρίτυλλα |
Λυσιστράτη | 1958 | Μυρρίνη |
Νύχτα στη Μεσόγειο | 1958 | Μαρία ντ’ Ανγκιέν |
Έγκλημα στο νησί των κατσικιών | 1959 | Σίλβια |
Τηλεοπτικές εμφανίσεις
Τίτλος | Έτος | Κανάλι |
---|---|---|
Μαρίνα Αυγέρη | 1973 | ΕΙΡΤ |
Η μεγάλη περιπέτεια | 1976 | ΕΡΤ |
Μαύρη χρυσαλλίδα | 1990 | ΕΤ-1 |