Οι 30 καλύτερες ταινίες όλων των εποχών κατά την προσωπική μου εκτίμηση (Μέρος Α)

Του Βασίλη Μορφονιού,

Συχνά με ρωτάνε για το ποια θεωρώ την καλύτερη ταινία, οπότε αποφάσισα να φτιάξω μια ολοκληρωμένη λίστα με τις 30 πιο συγκλονιστικές ταινίες που έχω δει, χρησιμοποιώντας ταυτόχρονα υποκειμενικά κριτήρια αλλά και λαμβάνοντας υπ’ όψιν τη συνολική συμβολή τους στην Κινηματογραφική Ιστορία .

30.Harakiri (1962) dir. Masaki Kobayashi

Η #1 βαθμολογημένη ταινία του Letterboxd είναι σίγουρα άξια του τίτλου. Μπορεί το συντηρητικό Hollywood να φοβόταν να δείξει σκηνές βίας, αλλά αυτό σίγουρα δεν ίσχυε για τον ιαπωνικό κινηματογράφο της εποχής, καθώς αυτό το επικό φιλμ έχει από τις πιο αιματηρές σκηνές δράσεις της εποχής του. Καμία ταινία δεν αναλύει καλύτερα τον κώδικα του Samurai από το αριστούργημα του Kobayashi. Η ταινία λειτουργεί τόσο ως κοινωνική κριτική της Φεουδαρχικής Ιαπωνίας όσο και ως μια θρυλική ταινία δράσης.

29.The Godfather (1972) dir. Francis Ford Copolla

Δύσκολο να κάνεις οποιαδήποτε λίστα με τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών που να μην περιλαμβάνει τον Νονό. Παρότι είναι κουραστικό να τον βλέπεις να παίρνει την πρώτη θέση στις περισσότερες λίστες, λίγοι μπορούν να απορρίψουν τη γοητεία του (εκτός ίσως από τον Peter Griffin). Από την θρυλική ερμηνεία του Marlon Brando έως το φανταστικό soundtrack του Nino Rota, Ο νονός είναι μια ταινία που απαιτεί την προσοχή σου από το πρώτο έως και το τελευταίο λεπτό.

28.Silence (2016) dir. Martin Scorsese

Δύο Ιησουίτες ιεραπόστολοι ταξιδεύουν στην Ιαπωνία του 17ου αιώνα αναζητώντας τον δάσκαλό τους και προσπαθώντας να στηρίξουν τους κρυπτοχριστιανούς. Η πιο υποτιμημένη ταινία του Martin Scorsese είναι και αυτή που θεωρώ την καλύτερή του. Παρότι δεν έχει το πρεστίζ του Ταξιτζή ή τον σαγηνευτικό ρυθμό του Goodfellas, το Silence βρίσκει τον Scorsese στην πιο υπαρξιακή και μελαγχολική στιγμή του. Λίγες ταινίες καταφέρνουν να αφηγηθούν, όχι απλά την ιστορία μερικών χαρακτήρων, αλλά μιας ολόκληρης εποχής μιας χώρας.

27.High and Low (1953) dir. Akira Kurosawa

Η ταινία αφηγείται την ιστορία ενός βιομήχανου που έρχεται αντιμέτωπος με ηθικά και κοινωνικά διλήμματα όταν το παιδί του πέφτει θύμα απαγωγής. O Kurosawa εδώ κάνει μαθήματα blocking καθώς έχει φτάσει σε ένα σημείο δεξιοτεχνίας που ακόμα και η μικρότερη κινησιολογία κάποιου χαρακτήρα λειτουργεί προς όφελος της πλοκής. Ένα πανέξυπνο σενάριο που προκαλεί τον θεατή να πάρει δύσκολες αποφάσεις.

26.Woman in the Dunes (1964) dir. Hiroshi Teshigahara

Ένας εντομολόγος σε εξερεύνηση παγιδεύεται σε ένα σπίτι μέσα στην άμμο και αναγκάζεται να ζήσει με μια γυναίκα, όντας υποχρεωμένοι να σκάβουν καθημερινά για να αποφύγουν την κατάρρευση. Μια υπαρξιακή αλληγορία που αντικαθιστά τον λίθο του Σίσυφου με τους ατελείωτους κόκκους άμμου. Ταυτόχρονα, ένα ερωτικό θρίλερ όπου η άμμος για άλλη μια φορά κυριαρχεί ακόμα και στις σεξουαλικές σκηνές. Σίγουρα η πιο μισητή ταινία του Anakin Skywalker.

25.Nights of Cabiria (1957) dir. Frederico Fellini

Η ιστορία μιας ονειροπόλου sex worker στη Ρώμη, που παρά τις διαψεύσεις και τις κακουχίες συνεχίζει να ελπίζει στην αγάπη και στη σωτηρία. Πάνω κάτω η ταινία που ήλπιζε να είναι το Anora πέρσι. Οι νύχτες της Καμπίρια παραμένουν από τις πιο συγκινητικές και ανθρωπιστικές ταινίες στον κινηματογράφο με μια συγκλονιστική ερμηνεία από τη Giulietta Masina. Αν προσθέσουμε σε αυτήν τη γλυκιά μελωδία του Nino Rota και την πανέμορφη φωτογραφία, η ταινία γίνεται μια αξέχαστη νυχτερινή βόλτα στη μεταπολεμική Ρώμη.

24.Twelve Angry Men (1957) dir. Sidney Lumet

Δώδεκα ένορκοι καλούνται να αποφασίσουν για την τύχη ενός νεαρού κατηγορούμενου σε μια υπόθεση φόνου. Αν τον βρουν αθώο, αφήνεται ελεύθερος. Αν τον βρουν ένοχο, τιμωρείται με θανατική ποινή. Ελάχιστα σενάρια έχουν περάσει από το Hollywood που να είναι τόσο αψεγάδιαστα όσο το συγκεκριμένο. Παρότι ολόκληρη η ταινία διαδραματίζεται σε ένα δωμάτιο, με κάποιο τρόπο καταφέρνει να είναι πιο συναρπαστική από οποιοδήποτε θρίλερ. Κάθε φορά που κάποιος σου λέει ότι βαριέται τις παλιές ασπρόμαυρες ταινίες, δεν έχεις παρά να προτείνεις τους 12 ένορκους για να σωπάσει για πάντα.

23.Parasite (2019) dir. Bong Joon-ho

Ίσως η μόνη ταινία που έφτασε “Classic Status” μόλις μια βδομάδα αφού κυκλοφόρησε· το Parasite είναι σίγουρα η πιο επιτυχημένη ταινία της τελευταίας δεκαετίας. Από τα κατεβατά κοινωνικών αναλύσεων που έχουν γραφτεί για χάρη του στο εξαιρετικό ensemble του cast έως αυτό το θεϊκό montage, τα Παράσιτα απέδειξαν ότι γυρίζονται “κλασσικά”.

22.Eyes Wide Shut (1999) dir. Stanley Kubrick

Δύο πάρτι με καλεσμένους τους πλουσιότερους ανθρώπους της Νέας Υόρκης. Στο πρώτο, οι ελίτ φοράνε κοινωνικές μάσκες για να καμουφλάρουν τα σαρκοφάγα ένστικτά τους. Στο δεύτερο, απογυμνώνονται από τις μεταφορικές μάσκες για να φορέσουν κυριολεκτικές και να διατηρήσουν την ανωνυμία τους. Στη μέση ένας γιατρός που νόμιζε ότι βρίσκεται στην κορυφή της Πυραμίδας αλλά τελικά είναι το παιδί για τα θελήματα των υπερπλουσίων. Η πιο μυστηριώδης και πολύπλευρη ταινία του Kubrick που έγινε ακόμα πιο αποκαλυπτική μετά τα σκάνδαλα μεγατόνων Epstein/Diddy.

21.Andrei Rublev (1966) dir. Andrei Tarkovsky

Το Andrei Rublev ακολουθεί τη ζωή του ομότιτλου Ρώσου αγιογράφου του 15ου αιώνα, μέσα σε μια περίοδο ταραχών, πολέμων και θρησκευτικών κρίσεων. Προφανώς δεν γίνεται λίστα με καλύτερες ταινίες χωρίς έργο του Andrei Tarkovsky και το Ρούμπλιοφ είναι σίγουρα από τις πιο εμβληματικές του. Παρά τη διάρκεια μαμούθ των κοντά 4 ωρών και τον αργό ρυθμό, ο Tarkovsky δίνει ζωή και νόημα στη μεσαιωνική Ρωσία, προσφέροντας παράλληλα κάποιες από τις πιο όμορφες λήψεις στο κινηματογράφο.

20.Children of Paradise (1945) dir. Marcel Carne

Ένας ηθοποιός με όνειρο να κατακτήσει τη Γαλλία. Ένας μίμος που δεν σταματάει να μιλάει για μια γυναίκα. Παρά τη μεγάλη διάρκεια, είναι μια ταινία που δεν χάνει ποτέ τον ρυθμό της, κυρίως λόγω ενός σεναρίου που όχι μόνο χτίζει σε βάθος όλους τους χαρακτήρες αλλά έχει και από τους πιο καλογραμμένους διαλόγους που έχω δει. Καταφέρνει να εναλλάσσεται μεταξύ φαρσοκωμωδίας, ποιητικού ρομαντισμού και πολιτικού ρεαλισμού χωρίς να γίνεται γελοία και αποδίδοντας όλο το φάσμα της γαλλικής ψυχής.

19.All That Jazz (1979) dir. Bob Fosse

Στο All That Jazz ένας σκηνοθέτης και χορογράφος παλεύει με τις καταχρήσεις, τις σχέσεις του και τον ίδιο του τον θάνατο. Για μια αυτοβιογραφική ταινία είναι σοκαριστικό το πόσο σκληρή και ειλικρινή κριτική κάνει ο Fosse στον χαρακτήρα του, κάτι που την κάνει να ξεχωρίζει. Ενώνοντας το φανταστικό και το πραγματικό, ο Fosse κατάφερε να γυρίσει ένα Musical που ακόμα και ο μεγαλύτερος εχθρός του είδους οφείλει να παραδεχθεί ως αριστούργημα. Η εξαιρετική χορογραφία και τα υπαρξιακά τραγούδια δεν είναι παρά το κερασάκι στην τούρτα.

18.Casablanca (1942) dir. Michael Curtiz

Στο κλασσικό φιλμ που γυρίστηκε στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, λέγεται πως οι Γάλλοι ηθοποίοι έκλαιγαν με πραγματικά δάκρυα στα γυρίσματα και είναι πράγματι δύσκολο να μη συγκινηθεί και ο σύγχρονος θεατής τόσες δεκαετίες μετά. Ίσως το τελειότερο σενάριο που πέρασε ποτέ από το Hollywood· όλοι οι χαρακτήρες είναι αναπτυγμένοι με την εσωτερική δράση να επισκιάζει πολλές φορές την εξωτερική. Υπάρχει λόγος που διδάσκεται σε κάθε Πανεπιστήμιο.

17.It’s a wonderful life (1946) dir. Frank Capra

Ένας άντρας που νιώθει αποτυχημένος βλέπει μέσα από μια υπερβατική εμπειρία πώς θα ήταν ο κόσμος χωρίς αυτόν. Το It’s a wonderful life, όπως δυστυχώς αρκετές ταινίες αυτής της λίστας, ήταν κριτική και εμπορική αποτυχία, ενώ έγινε κλασσικό κυρίως επειδή το πρόβαλλαν οι τηλεοράσεις κάθε Χριστούγεννα. Παρότι έχει επάξια κερδίσει τον τίτλο της καλύτερης Χριστουγεννιάτικης ταινίας, είναι πολύ περισσότερα από ό,τι περιγράφει ο γλυκανάλατος τίτλος της. Αγγίζει πολύ σκοτεινά θέματα, διατηρώντας όμως πάντα πίστη στον άνθρωπο και στις κοινότητες που αυτός δημιουργεί.

16.Eternal Sunshine of the Spotless Mind (2004) dir. Michel Gondry

Ο Joel μαθαίνει ότι η πρώην του, που ακόμα αγαπάει, τον διέγραψε (κυριολεκτικά) από τις αναμνήσεις της οπότε πάει να κάνει το ίδιο. Το πρωτοποριακό σενάριο του Kaufman μαζί με την τέλεια σκηνοθεσία του Michel Gondry μας βάζουν μέσα στις αναμνήσεις του Joel καθώς βιώνουμε μια ολόκληρη ανθρώπινη σχέση ανάποδα. Μια υπαρξιακή ταινία, που εξετάζει τον επαναλαμβανόμενο κύκλο που διανύουν οι ανθρώπινες σχέσεις, και ακροβατεί μεταξύ του κυνικού και του αισιόδοξου ανάλογα με την ψυχική κατάσταση του θεατή.

πηγή:offlinepost.gr