Οραματιστής της Νέας Αθηναϊκής Σχολής και Πρωτοπόρος του Πολιτισμού

Ο Γεώργιος Δροσίνης ήταν ένας διακεκριμένος Έλληνας ποιητής, πεζογράφος και δημοσιογράφος, που θεωρείται από τους πρωτοπόρους της Νέας Αθηναϊκής Σχολής και της ηθογραφίας. Γεννήθηκε στις 9 Δεκεμβρίου 1859 στην Πλάκα, καταγόμενος από οικογένεια με ρίζες στους αγώνες του Μεσολογγίου. Με τις οικονομικές δυνατότητες της οικογένειας του και τη φιλομάθειά του, σπούδασε νομικά και φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ενώ συνέχισε σπουδές στην Ιστορία της Τέχνης στη Γερμανία.

Κατά τη διάρκεια της καριέρας του, ανέλαβε τη διεύθυνση του περιοδικού «Εστία» (1889-1897), το οποίο μετέτρεψε σε εφημερίδα το 1894. ». Το 1899, μαζί με τον Δημήτριο Βικέλα, ίδρυσε τον «Σύλλογο προς διάδοσιν ωφελίμων βιβλίων», συμβάλλοντας στην έκδοση λογοτεχνικών έργων και λαογραφικών μελετών. Πρωτοπόρησε επίσης στην ίδρυση σχολικών βιβλιοθηκών (1901) και του εκπαιδευτικού μουσείου (1908), ενώ υποστήριξε την ίδρυση σημαντικών κοινωνικών και πολιτικών δομών, όπως ο Οίκος Τυφλών.

Από το 1914 έως το 1923, ως τμηματάρχης Δημοτικής Εκπαίδευσης, συνέβαλε στη σύνταξη του Ιστορικού Λεξικού της Ελληνικής Γλώσσας και στην εφαρμογή εκπαιδευτικών προγραμμάτων του Ελευθερίου Βενιζέλου. Το 1924 οργάνωσε το Μουσείο Κοσμητικών Τεχνών, ενώ το 1926 έγινε ιδρυτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, όπου υπηρέτησε ως Γραμματέας Δημοσιευμάτων.

Η λογοτεχνική του πορεία ξεκίνησε το 1879 με δημοσιεύσεις ποιημάτων και το 1884 κυκλοφόρησε η συλλογή του «Ειδύλλια». Ανήκε στη Νέα Αθηναϊκή Σχολή, γράφοντας στη δημοτική γλώσσα και αντλώντας έμπνευση από τη λαϊκή παράδοση. Ως πεζογράφος, ξεκίνησε με καθαρεύουσα, αλλά στράφηκε στη δημοτική με το έργο «Το βοτάνι της αγάπης» (1901).

Ο Δροσίνης απεβίωσε στις 3 Ιανουαρίου 1951 στην Κηφισιά, αφήνοντας πίσω του ένα πλούσιο έργο που συνδυάζει λογοτεχνική ευαισθησία και κοινωνική προσφορά.