Στον πυρήνα της συζήτησης για την τεχνητή νοημοσύνη στην Ελλάδα σήμερα υπάρχει ένα κρίσιμο ερώτημα: πόσο ταχιά μπορούμε να ενσωματώσουμε την AI

Χωρίς να χάσουμε ανθρώπινο πρόσωπο; Ο Κανονισμός‑Πλαίσιο του Συμβουλίου της Ευρώπης για την Τεχνητή Νοημοσύνη τίθεται στο επίκεντρο, ειδικά όσον αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη διαφάνεια των συστημάτων.

Η Ελλάδα, με πρωτοβουλίες όπως το «Φάρος» και το «Δαίδαλος» και τη μετονομασία υπουργείων, δείχνει ότι βλέπει τη τεχνολογία σαν εργαλείο στρατηγικό — αλλά η διαφορά ανάμεσα στο όραμα και στην υλοποίηση είναι μεγάλη.

Κοντά σε αυτό, το συνέδριο CHI Greece 2025 στη Σύρο έφερε στο προσκήνιο την ανθρώποκεντρική πλευρά της AI — δηλαδή, πώς να σχεδιάσουμε συστήματα που κατανοούν τον άνθρωπο (π.χ. διεπαφές, χειλεανάγνωση, προσβασιμότητα).

Και η έρευνα «State of the Art on Artificial Intelligence Resources for Interaction Media Design in Digital Cultural Heritage» κοιτάζει ακριβώς πώς μπορεί η AI να υποστηρίξει το σχεδιασμό εμπειριών σε πολιτισμικά περιβάλλοντα.

Ένα παράδειγμα που στέκει ως γεφύρι ανάμεσα σε μουσική, τεχνολογία, προσβασιμότητα και καινοτομία είναι το GLaM‑Sign: Multimodal ανάγνωση χειλιών & ενσωματωμένη νοηματική για την ελληνική γλώσσα. Αυτό το σύστημα συνδυάζει βίντεο, υποτίτλους, και απόδοση σε Ελληνική Νοηματική Γλώσσα, με στόχο να γεφυρώσει το χάσμα της επικοινωνίας για άτομα με βαρηκοΐα / κώφωση.

Αν πετύχει σε ευρεία κλίμακα, δεν θα είναι απλά «τεχνολογία για λίγους», αλλά εργαλείο ένταξης — και θα δείξει ότι η AI δεν πρέπει να είναι μόνο ενισχυτής, αλλά συνοδοιπόρος της διαφορετικότητας.