Νότης Περγιάλης - Ηθοποιός

Αγωνιστής με υψηλά ιδεώδη και λάτρης της φύσης, ο Νότης Περγιάλης θέλησε να υπηρετήσει μέσω του πολυδιάστατου έργου του τον απλό, καθημερινό άνθρωπο. Αν και στο πλατύ κοινό έγινε γνωστός σαν ηθοποιός του κινηματογράφου, στον οποίο ξεχώρισε μέσα από σύνθετους δεύτερους ρόλους, υπήρξε ένας πολυγραφότατος συγγραφέας κι ένας επιτυχημένος στιχουργός που χρησιμοποίησε τον γραπτό λόγο για να μας αγγίξει, να μας συγκινήσει αλλά και για να θίξει φλέγοντα κοινωνικά ζητήματα.

ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ

Γεννήθηκε στα Ανώγεια της Λακωνίας κι ήταν το τρίτο παιδί μιας φτωχής αγροτικής οικογένειας. Ο πατέρας του αναγκάστηκε να μεταναστεύσει στην Αμερική προκειμένου να θρέψει τους δύο γιους και την κόρη του. Όταν τελείωσε το Γυμνάσιο φοίτησε σε μια σχολή μηχανικών, κατά προτροπή του πατέρα του, αλλά γρήγορα στράφηκε εκεί που αισθανόταν πως ήταν η πραγματική του κλίση, στο θέατρο. Συμμετείχε ενεργά στον αντιστασιακό αγώνα. Μετά την κατοχή, πήγε στην Αθήνα με το όνειρο να γίνει συγγραφέας αλλά τελικά σπούδασε υποκριτική στο Θεατρικό Σπουδαστήριο του Βασίλη Ρώτα από το οποίο αποφοίτησε το 1948.

ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ

Θεωρούσε ως κύρια ιδιότητά του αυτή του συγγραφέα και κατάφερε να αναγνωριστεί με το πρώτο του θεατρικό έργο, «Ο Πόνος Γεννάει Θεούς», όταν αυτό βραβεύτηκε στον Καλοκαιρίνειο διαγωνισμό του 1948 μετά από εισήγηση του Ξενόπουλου που είπε χαρακτηριστικά «Σήμερα γεννήθηκε ένας ποιητής του θεάτρου». Το 1949, μόλις ένα χρόνο αργότερα, ανέβηκε στο Ρεαλιστικό Θέατρο του Αιμίλιου Βεάκη το έργο του «Νυφιάτικο Τραγούδι», κι αυτή ήταν μόνο η αρχή της συγγραφικής του καριέρας.

Το 1954 ηχογραφήθηκε για το ραδιόφωνο το έργο του «Το Άλογο του Θανάση» σε σκηνοθεσία του Νίκου Γκάτσου, στο οποίο συμμετείχε και ως ηθοποιός. Τρία από τα έργα του ανέβηκαν από το Λαϊκό Θέατρο του Μάνου Κατράκη, με πιο γνωστό «Το Κορίτσι με το Κορδελάκι». Έγραψε, μαζί με τον Ιάκωβο Καμπανέλλη, τη μουσική επιθεώρηση «Μαγική Πόλη» (1963) σε μουσική του Μίκη Θεοδωράκη. Ανάμεσα στους θιάσους με τους οποίους συνεργάστηκε συμπεριλαμβάνεται και η Νέα Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου που ανέβασε τα έργα του «Η Γειτονιά του Τσέχωφ» (1976-77) και «Άνοιξε την Πόρτα» (1986). Κάποια από τα θεατρικά του έργα μεταφράστηκαν στην Αγγλική, Γαλλική, Γερμανική και Δανική γλώσσα.

Εγκατέλειψε την Αθήνα και εγκαταστάθηκε μόνιμα στους Αγίους Θεοδώρους Κορινθίας όπου δημιούργησε ένα υπαίθριο αμφιθέατρο και συγκρότησε έναν ερασιτεχνικό θίασο με τον οποίο ανέβαζε έργα μέχρι το τέλος της ζωής του.

Ήταν τακτικό μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων, της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών, του Διεθνούς Κέντρου Θεάτρου και του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών.

Ο ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

Απολάμβανε να παίζει στο θεατρικό σανίδι αλλά προτίμησε να εργαστεί κυρίως ως ηθοποιός του κινηματογράφου επειδή του επέτρεπε να διαθέτει περισσότερο χρόνο στη συγγραφή. Πρωτοεμφανίστηκε το 1953 στην ταινία «Το Κλειδί της Ευτυχίας», ενώ η πρώτη του ταινία με τη Φίνος Φιλμ ήταν η «Ηλέκτρα» (1962) του Κακογιάννη και η τελευταία ήταν η ταινία «Οι Βάσεις και η Βασούλα» (1975). Από τις 30 ταινίες που έπαιξε συνολικά στην καριέρα του, ξεχώριζε δύο ρόλους του: αυτόν του Μαρίνου Αντύπα στην ταινία «Το Χώμα Βάφτηκε Κόκκινο» και τον ρόλο του γλυκομίλητου γεράκου στην ταινία «Τα Κόκκινα Φανάρια».

Μια άλλη ιδιότητα του Νότη Περγιάλη υπήρξε και αυτή του σεναριογράφου. Η πιο γνωστή και επιτυχημένη του δουλειά σε αυτόν τον τομέα ήταν το σενάριο που έγραψε μαζί με τον Γεράσιμο Σταύρου για την τηλεοπτική σειρά «Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται» (1975), η οποία βασίστηκε στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Νίκου Καζαντζάκη. Στη σειρά, ο Νότης Περγιάλης είχε αναλάβει και τον ρόλο του αφηγητή. Επίσης, καταπιάστηκε δύο φορές με τη συγγραφή κινηματογραφικών σεναρίων: συμμετείχε στο σενάριο της ταινίας του Κούνδουρου «Το Ποτάμι» και έγραψε εξολοκλήρου το σενάριο για την ταινία «Αγιούπα. Το Κορίτσι του Κάμπου».

Έγραφε ποιήματα, διηγήματα και μυθιστορήματα κάποια από τα οποία εκδόθηκαν αλλά γνώρισε μεγαλύτερη επιτυχία ως στιχουργός. Οι στίχοι του μελοποιήθηκαν από κορυφαίους συνθέτες της εποχής όπως ο Μίκης Θεοδωράκης («Ο Λεβέντης», «Μπλόκο της Καισαριανής») και ο Γιάννης Μαρκόπουλος («Γκρεμισμένα Σπίτια») αλλά το τραγούδι που έγραψε και παραμένει αξέχαστο είναι το «Πάμε μια Βόλτα στο Φεγγάρι» που μελοποίησε ο Μάνος Χατζηδάκις.

ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ

Είχε τιμηθεί με το Χρυσό Μετάλλιο της Ιερής Πόλεως του Μεσολογγίου και με Βραβείο Β΄ Ανδρικού Ρόλου από τους κριτικούς για την ταινία «Ηλέκτρα» στο 3ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (1962).