Ο χρόνος είναι λέξη
βρέχεται καμιά φορά με τ’ απόνερα
μιας απόκοσμής θλίψης,
κρεμασμένης στα δάχτυλα της αυλής
την ώρα που ο ήλιος μικραίνει
και γίνεται παιδί στα χέρια εκείνης της ανήσυχης νύχτας
που οι άνθρωποι δεν ξέρουν
που βρίσκονται τα μάτια και τα χέρια τους.

Ο χρόνος είναι παιδί,
παίζει στο μικρό αλωνάκι του χώρου
και φτιάχνει διαρκώς ένα νέο παρελθόν
γεμάτο θραύσματα παραμυθιών
στο λούνα παρκ του χώρου.

Τελικά ο χρόνος είναι το δικό σου ποίημα
φτιαγμένος από λέξεις
μαζεμένος με τη γλώσσα από την σκόνη του χώρου
που δεν χωράει τίποτα σ’ αυτόν

Τίποτα παρά μόνο η σιωπή
αυτή που πλανιέται στους γκρεμούς
εκεί που σκαρφαλώνουν
τα όνειρα των ζωντανών
και της ψιθυρίζει ο Θεός
ωραία τραγούδια

Νίκος Βαραλής